Notes on Roman and Church history

<1r>

{illeg}{orū} Sub Attila et Bleda venientiū diversa fuerunt agmina ab ijs qui prius occupa{bant} Pannoniam (ad quos scilicet Ætius fugiebat) colligit Baronius e Prospero & Marcellino. Baron. ad Ann 444 sec 35 & 44.

Persæ Saraceni

(Ann 441) Indic 9. Cyro solo Coss. Persæ, Saraceni, Zanni, Isauri, Hunni finibus suis egressi Romanorum sola vastarunt. Missi sunt contra hos Anatolius & Aspar Magistri militiæ pacemqꝫ cum eis unius anni fecerunt. Hunnorum reges cum numerosis suorum millibus in Illyricum irruerunt: Naisum singidunum aliasqꝫ civitates oppidaqꝫ Illyrici plurima exciderunt. Marcel. Chr 42) Indic 10 Eudoxio et Dioscoro Coss. Bleda et Attlila fratres multarumqꝫ gentium reges Illyricum Thraciamqꝫ depopulati sunt. Marcellin Chron.

Daras villa 60 ab Amida civitate milliaribus ad Austrum sita & 15 milliaribus a Nisibino oppido ad occasum distans. Marcellin. Chron. ad an 518.

Carthago cum Africa recuperata Anno 534 Indic 12 Iustiniano 4 & Paulino Coss. Marcel{illeg} 536 Belisarius Campaniam vastat &c. Belisarius Romam ingreditur. 537 Vitiges exercitu {illeg}agato Romam obsidet. 546 Totila obsidet Romam. / {illeg}|5|47 Indic 10. 6^to P. C. Basilij Totila {illeg}Isaurorum ingreditur Romam die 16 Cal Ian ac evertit muros domos aliuantes igni com{illeg}nis, ac omnes Romanorum res in Prædam accepit, hos ipsos Romanos in Campaniam captivos {illeg} Et post quam devastationem 40 aut amplius dies Roma fuit ita desolata ut nemo ibi homi{nes} nisi bestiæ morarentur. Marcellin in Chron.

Terræ motus stupendus Ev|po|st an 440. Evagr cap 17 l 1

Theodoricus Gothus Imperium Romanū administrat. Evagrius Cap 19 l 4. Procopius

Anno Iustiniani undecimo habente post annos 60 mense Decembri Belisarius Romam occupat. Evagr. l 4. c 19.

Pestis annorū 4|5|2 cœpit biennio post captam a Persis Antiochiam {illeg}|a|d usqꝫ finē H{ic} Evagrij tempore Mauricij. l 4. C 29. Evagr. Antiochia ante capiebatur anno 5{40}. Baron ad An 540 sec 39.

Prophetiam Benedicti his verbis recitat Greg. (Dial l 2 c 35{)}. Roma a Gentilis non exterminabitur sed tempestatibus, coruscis turbinibus, ac terræ motu fati{gata} in semet ipsa marcescet. Cujus prophetiæ mysteria nobis facta sunt luce {cla}riora: qui in hac urbe dissoluta mœnia, eversas domos destructas ecclesias turbine cernimus, ejusqꝫ ædificia longe senio lassata, quia ruinis crebrescentibus prosternantur videmus.

T{emp}la urbis Romæ mœnium maximam partem \maximam pluribus locis/ solo æquavit, Capitolium incendit omnes {illeg} cum conjugibus & liberis urbe excedere jubet. Plebs per oppida Campaniæ dispersa est. Senator {Pericu}osqꝫ Totila secum pro obsidibus retinuit. Inde ædificijs ignis immissus est. Incensam omni {in quam} Gottus vacuam reliquit. Tridecim dies incendium emicuit. Fuit urbs Roma am{illeg} diebus in ea solitudine ut nec mulier quidem nec vir quisquam in ea fuerit. [Annal {illeg} li{b} 3] T{illeg} Belisarius vacuam occupat. Partem ejus celerrime munit. Sed eo in Græ{illeg} Totila \iterū/ obsidet, capit: ita uno anno Roma caput mundi Gentiumqꝫ domina ter capta

{illeg}i occidentalis divisione vide Iorn Get. De Bello Getico in Italia vide Iorn regn. success. {illeg}, Theodoricum mittit in Italiam Procop lib 1 De Bello Get.

{illeg} {init} Bellū Got. ab anno 9 Iustiniani completo cum Belisarius occuparet {illeg} Siciliani {illeg} {con}tigit anno 38 belli, 60 post Augustulū, \Iustiniani undecimo/ duravitqꝫ per totū illum annum et dies 9

<1v>

Per omnem eam obsidionem sexagies {illeg}|c|ertatū est ac septies, ac bis demum ut subsequentibus explicaturi sumus. Procop de Bello Got. l 2.

Procopius in{illeg}ducit Vitig Gothos sic alloquentes Bellisario. {illeg} Zeno Theodericum {illeg}tium obsessurum suadebat, ut ex Odoacere pœnas ob injuriam Augustulo Imp illatas Hunc igitur in modum ipsi Italiæ suscepto Imperio leges simul et Rempublicam non uniuus {sic} reddidimus quam superiorum alius quisquam Imperatorem – Romanorum sacraria eo in honore sunt apud nos habita ut a nullo nostratium sit, qui ad ea confugerit, violatus. Omnibus præterea urbanis antehæ Magistrati {Ro}mani perfungebantur, Gothus vir nemo eorum particeps factus: vel proceda in{illeg} qui profari nos ista non vere existimet: addit et Consularem quispiam dignitatem qua etsi Goth{illeg}|i| ab Orientis Imperatore donati, Roman{illeg}|is| tamen perfungi l{illeg} permiserunt. Ad hæc Belisarius: Zenon quidem Imperator in Italiam Theodo{ritus} transmisit, Odoacro ut bellum inferret non sibi ut hujus Imperium vindica{re} {illeg} enim a Tyranno Tyrannus differt) sed ut ea Provincia a se liberata Im{illeg} subjiceretur &c Procop de bel Got l 2

Gothi Pannoniam ab Imperatore Romano Pannonias pettunt & accipiunt \[post Hunnorū {illeg}. Iornand. Get {illeg}/

Theodericum Zeno Imperator donat Italia donavit, Senatum populumqꝫ Romanum {illeg}dans Iornand Get. Zono Theodericum \Magistrum militium &/ Consulem Romanum ad partes Italiæ mittens Ro{manorum} populum Sennatumqꝫ commendat Iorn. Regn. Success.

Erat Theodericus fama quidem Tyrannus, re tamen præ se veri spe{illeg} ferebat, ut qui vel eorum qui a principio ea in dignitate probatiores fuissent, {illeg} inferior fuerit, et Gothos item ac Italos pan quadam ac summa benevolentia {illeg} humanitate prosequebatur, ita ut omnes (quod utiqꝫ difficilimum est) ejus Imperium {illeg} Procop. lib. 1. Got

Vrbem Romam ire mox pergit Vitiges, equitū peditumqꝫ ad centum et 50 {illeg} quorum pars maxima armis munita vel equos ipsos armatos habebat. Procop de Got Gentilium. Edicto Constantini Gentilium Templa subversa sunt; {anno} Pacatiano et Hilariano {illeg}tini. Prosper in Chron. integro quod {illeg} in Bibliotheca Manuscriptorū Labbei.

Prosper in Chronico Pithæano, refert nubem igneum Constantinopoli imminentem ann{illeg}

Ann 11 Honorij Radagaisus occubuit. Anno 12 moritur Arcadius. Anno 13 Galliæ inva{sit.} {illeg} 20000 ferè Romam cæsis Vandali in Africam trajiciunt. Ib.

Iugunthi vel Iuthungi Alemannorū pars Ammian l 17: Vide Comment Valesij.

|Belisarius in Consulatu Siciliam cœpit (Procop l. 1{)}.|

Constantius Imperium adeptus, ac sortem cuiqꝫ fratrum suum adeptus {illeg} quicquid ab Illyrico ad Nisibin usqꝫ extenditur – Eunapius in Ædesio

Finis belli Longob. in Italia A.C. 604. Baron ad Ann 603 sec 19 & 21. & an 60 {illeg} Obit Greg anno 2^do Phoc (P. Diac.) Indic 7 (Ioan. Diac. l 4. c 8. & Beda). In basilica S^ti Pauli {illeg} cernitur tabula donationis Gregorij data 8 Kal. Feb. imp. DN. Phoca PP. August. anno secundo {Consulatu ejus} anno primo, Indic 7. Baron ad Ann {illeg}|6|04 sec 16. Sedit an 13 mens 6 dies 10, depositus 4 dies Ma{rtij} ut in Epitaphio ejus apud Maulium in veteribus monumentis basilicæ Vaticanæ legitur. Baron ad ann. 6{04} sec 17

Post Greg. sedes vacat mens 5. d 19 & eligitur Sabin. Cal. Sept. ut Anastasius habet confirmantibus tam {Latinis} quam Græcis omnibus. Baron ad An 604 sec 54.

<2r>

Longobardi ex P. Diac. Agelmundus 33₃₃ ^an Lamisso {illeg}₃ Lethu 40₄₀ ^an ferè. Hilderic ₄₀ Gudehoc ₁₂ \– Crautz/ Claffo ₅ Talo: Wacho ¹⁸₁₈ Waltari 7₇ Albvin \Audoin/ Cleph an 1 mens 6. Dein 10 duces. Pannoniam tenuerunt an 42 deqꝫ ea egressi sub Alboin Mens Apr indic 1 Kal. Apr. A.C. 568.

Ol CCXCII \A.C. 390/ Timusio & Promoto Coss. Longobardi \eorum ducibus defunctis/ primum sibi regem crearunt Agelmundum Aionis filium qui regnavit an 33. / Ol CCC. 3. \A.C. 424/ Mariniano et Asclepiodoto Coss Longobardorum secundus regnavit Lamissus meretricis filius an 3. Ol CCLXXXIX.3. A.C 380 Longobardi ab extremis Germaniæ sedibus finibus Oceaniqꝫ protinus littore, Scandiaqꝫ insula magna egressi & novarum sedium avidi, Iborea et Aione ducibus, Vandalos primum Vicerunt. Hæc Prosper

Ex Paul. Diac. Logobardi {sic} victis Vandalis in \Scorineam deinde in/ Mauring{illeg}am veniunt tunc in Golandam veniunt & in Anthaib & Banthaib & Wurgondaib silmilitur. Tunc creant Agelmundum regem qui Lamissa ex piscina detraxit & \cum/ Lamissus adoleverat transeunt flumen aliquod & ad ulteriores terras perveniunt \& illic per tempus aliquod commorantur detu/ a Bulgaribus cæduntur, {illeg} \& occiditur/ Agelmundus, sed Lamisso vincit Bulgaros. Postea Rugis ab Odoacre Italiam regente invasis & spoliatis, post reditum Odoacris Longobardi Rugiam vastatam et vacuam occupant. Hæc autem Rugia erat ad ulteriorē Danubij ripam quam Norici finibus idem Danubius separat. Postea sub Tutone egressi sunt Rusiland & habitaverunt in campis patentibus ubi Rhodulphum Herulorum Regem vincunt, gentemqꝫ obruunt. Postea sub Audoin In Pannoniam transeunt ibiqꝫ Gepidos vincunt indeqꝫ transeunt in Italiam.

Gratiano et Theoderico Coss. {illeg} Gratiano eo quod Theodosius ægrotarum pax {illeg} Hieron. Chron.

Ex Palmerio. A.c. 469 cœpit Geldehoc Labe fil. regnat an 4. 473 {illeg}Labe fil. regnat an 4. 473 Godehoc an 21. 485 {illeg} 490 Thantus an 10. \500/ Wachon an 18 {illeg} 518 Waltarius an 7. 525 A{illeg}doynus an 18. \544/ Albinus |an| 31. 575 Daphin an 1 mens 7. 578|7| {illeg} Gudices an 10. 587 Antharis an 7 593 Agilulebus an 55. &c A.C. 589 Longobardi Romam obsidentes assiduis {illeg} {turbinumqꝫ} tempestatibus deterriti obsidionem solvit &c.

<2v>

Chron Alexandrinum Statuit Christum baptisatū Ian 6

Quot autem Dominus post Evangelium tribus integris annis prædicatum ad crucem profectus \sit/ docet Ignatius ille {illeg}|Dio| plenus qui Ioannis Evangelistæ germanissimus discipulus fuit, surrex \&/ Ecclesiæ Antiochenæ Episcopus qui in Epistola ad Trallianos ad verbum ita scripsit: Verè igitur Maria corpus peperit quod Deum inquilinum haberet, et vere verbum ex Maria Virgine corpus æque ac nostrum est, mortale indutum natum est. Verè factus est in utero qui omnes homines in visceribus maternis format {illeg} – vere uti nos quoqꝫ natus – ac triginta annos inter mortales actos a Ioanne baptizatus, verè non opinione tribus annis Evangelium prædicavit &c

{Quodam} Quod autem Servator tres annos in Evangelij prædicatione consumpserit etiam alijs necessarijs et sacro Evangelio & Iosephi historia Hæbræorum sapientis Historia, et ex Græcis scriptoribus quorū supra facta est mentio, ex quibus Chronographis tradidit Phlegon is qui Olympiadum rationem conscripsit, cum dicit: Anno quarto CCII Olympiadis solis defectio tanta fuit, quanta nullis retro fuisse – cognitum est. Nam circa ipsum meridiem hora sexta nox ingruit ut et astra apparerent in cœlo, ingentiqꝫ simul tremore terra concussa multas in Bithynia civitates evertit. Hæc vir ille de quo diximus. Sacra quaqꝫ Evangelia docent salutare prædicationis munus a Christo capitum {illeg} Pontifice, Christum verò sublatum sub Caipha; Iosephus autem in 18^mo Antiqu. tradit tres Pontifices post Anuam fuisse Ismaelem Baphi F. Eleazarum Anani F. & Simonem C{illeg}thi, & post hos Caipham Pontificem Annuus tunc erat Pontificatus singulorum erat tam pontificatus&c Hæc in Chron. Alexandr. {illeg} Luc 13. Euntes dicite vulpi illi: e{illeg}|c|ce {illeg} & sanitates perficio hodiè et cras & tertia die {consummor}.

Constantinus \Imp./ {illeg}

Eodem anno (Constantini 20^mo) Constantinus Imperator totius Imperij Romani solus, omnia ubiqꝫ {illeg} dejecit & pecunias {illeg}omnesqꝫ opes illis detractas, ad {illeg} ornandas et Christianos transtulit. Chron. Alexandr.

Indic VII. Grat 1. Auxonio & Olybrio Coss.

His Coss. Theodosius Imperator reddidit Templa Catholicis ubiqꝫ repurgata, expulitqꝫ dictos Numeros Exocionitas. Fama verò Paganorum alijqꝫ ab usqꝫ fundamentis {evertit. Constantinus} {illeg} clausit tantum, Theodosius hic etiam diruit. Chron Alexandr.

<3r>

365$\frac{1}{4}$ = 12, 10, 20^h. 365$\frac{1}{4}$ = {illeg}^m 31. 28. 10 = 69. 19$\frac{1}{2}$

1461 = 48^m 44^d − 79. Dec 21.

1417 = 48^m

177$\frac{1}{8}$. 29$\frac{1}{2}\frac{1}{48}$      29$\frac{1}{2}$. 20. 49$\frac{1}{2}$

Rhætia = Vindelitia = Bavaria +          terminatur ad Danubiū Licū et Æicū & forte /caput Rheni\

Noricum inter Vindelitiam Occ (Oeno flu separantē) Pannoniam ort. Danubiū Bor (a Germania separantem) et Alpes Iulias. Complectitur Austriam (seu Noricū Ripense) Stiriam Carniolam Carinthiam partem Bavariæ (cujus altera pars est {illeg} in Vindelicia) et partem Comitatus Tyrolensis cujus alter pars est ad Rhætiam spectat.

Dacia \(Hungaria ulterior{)}/ inter Danubiū ad Austr et Ort. Carpate mont Bor & Tibisco flu. occ. Coatine Datiam mediterraneam (Transylvaniam, inter Hugariam {sic} transdanubianam occ & merid ac Moldaviam et Valach|c|hiam ad ort.) Daciam ripensem (Pannodaciam, inter Alpes a Transylvania separantes ad bor et Danub flu ad Autr {sic} contenta.) Daciam Alpestrem (Valacchia inter Hungariam merid et {illeg} \occ. ac/ Transylvaniam occid.)

Pannonia inter Danub bor (a metanastis Iazygibus separantem) Saum flu mer (ab Illirico dividentem) Noricum occ & Mysian ort{illeg}|{u}|. Pannonia in superiorem ad occ et infer ad ort. Vtraqꝫ dicitur Hungaria sed non juste Nam Hungaria trans Danub ad Carpatem extensa complectitur Iazyges Metatastas, & Pannonia partem Austriæ et Styriæ & Carniolæ Maxime autem Austriæ et Styriæ pars cum Carinthia et Carniola in Norico est.

Theodemyr {illeg} S{oror} \Frater Walemyri Regis/ Got in Pannonia vicit Hunnimundum regem Suevorum in Norico \Liburnia/ &c. tandemqꝫ subegit totum Illiricum viz Noricas duas, Pannonias duas, Valeriam, Sueviam Dalmatiam Mesiam superiorem Dardaniam Masias duas &c|M|acedoniam &c. p 363.40 {illeg} Eodem tempore vicit et subegit etiam Alemannos 365. 3, et Boios p 375.50

Suevi \qui tunc Alemani dici peperunt/ a Clodovæo rege Franc subjugati sunt anno 530 circiter a{illeg}|p|ud Tolbiacum in Vbijs.

The Suevij & Boij at length were called by the common name of Alemans

The {illeg}|Lom|bards were tributaries to y^e Heruli till Tado freed them p 649 l 20.

Huns. East Goths, west Goths, Vandals, Gepidi, Burgundians, (Heruli \{dubimus}/, Rugi, Tetrugi \Longobardi/;) Marcomanni, Quadi Suevians, Alans, Boij, (Taurisci, Carni.) Franci

The Boij were \who/ about y^e time of Iulius Cæsar (or before) came of|u|t of y^e country w^ch from them still retains \Bohemia & thence derive/ their name were on y^e south side of y^e Rhene in y^e confines of Rhætia & Noricum.

The Francks in Germany.

Suevi sunt triplices. Longobardi secus Rhænum. Marcomanni ad –      & Suevi Seuones.

Suevi \& Alemanni/ in Rhætias ex agro Galot|li|arum ultra Rhenum inter Heduos Treviros | {Artum} Trevers sequanosqꝫ ubi modo Lotharingia Alsatia & Sungovia provinciæ sitæ sunt. inter an 400 & 4450.

<4r> ^{[Editorial Note 1]} <5r>

Mausul to Nisibis 94^m or 105

Mausul to Senjar 48^m or 57

Nisibis to Amed 78. Mosul to Amed 172

Mausul to Amed 90^m + 3^stat seu 172^m.

Malatia to Samoset 51 M.

Bagdad to Racca 197^m + 8^stat, or 348^m or 372^m

Nisibis to Racca 99^m

Amed to Racca 212

Nisibis to Samoset 90

Amed to Samoset 3 ^stat or 77^m

Harran to Racca 3^diet

Roha to Samoset 3^stat or 81^m

Roha to Harran 12^m

Malatia to Alhama northward 12^m

Alhama to Miapharekin 126^m

Roha to Racca 54^m

A Bagdad ad Holuan 6 stationes

A Bagdat ad Tacrit, 5 stationes A Tacrid ad Mosul 2 stat pers

Marde 50^{m ab Amida in Cæsiam (E.N.E) in via quæ ducit ad Tabresium seu Ecbatanam}

A Seleucia ad Apaniam in Messena 125^mp

Miepharkin about y^e latitude 40 eastward of Malatia 125^mil \distant from/ Northward of Ameda two days journey or 50 miles. situate beyond p|b|eyond Tigris. in y^e confines of Armenia & Mesopotamia, east or northeast of Tigris yet but about 124 miles distant from Eufrates, a little beyond Tigris

Ex Geographia Nubiensi.

Bagdad ex oriente Mosul in Provincia Irac Geog Nub. pars 6 climatis 4

Mausul to Marde 170.

Marte to Miepharekin 80

Mausul to

Trepizonda

Fluvij

Alchabur \seu Harnas p 199)/ quæ fluit in Eufrat juxta q|Q|uerquesia (p197) estqꝫ fl. mag. conterminū territorio Sengbar p 201

Isa p 197 non procul a Bagdad

Soaid p 199 ultra Querquesiam a Bagdad

Alhavali unū e fluminibus Rabiaa, & fluit prop Senjar (201

Tsartsar flumen prope Bagdad \(viz 9 in die)/ ex Eufrate prodiens p 204

Almalec 6^mil a Tsartsar

Cobacqeb flumen ma{illeg}|g|num ad meridiem fluens \Chelat/ donec influat Eufratem p 237 & 239

Alius ramus Eufratis ex Armenia p 240

Historiographi Arabici

Gregorius Abul-Pharajus

Alis Ebno'l Athirus

Ismael Abul Feda dominus Hama

Takioddin Ahmed Al Mahrizi

Ameda in Geogr. Nub called Tur-aamdin & Propugnacula Amed

^{[Editorial Note 2]}

3640

Lichnites

Arissa lacus & Arsea

<6r>

Of this Goar Greg. Turonnens. makes gives us this further information out of Frigerid Frigeridus cum – Francorum. Here we {have} the first Kings of three of y^e Horns named together & y^e kingdoms

The Vandals under Godegiselus, y^e Alans in two bodies one under Goar, another under Resplendial, y^e Suevi under Ermeric & y^e burgundians under Gundicar rising from their seats in Germany as was said – ag^t Honorius. At w^ch time y^e Franks also being put into a posture of war by y^e hostile impression w^ch y^e other barbarians had \lately/ made upon them in their passage to y^e Rhene, & now invited by y^e negligent government of Constantius to invade Gallia to invade him follow y^e example of y^e rest pass y^e Rhene also \into Gallia/ & {illeg}f taking part against him & his associates first falling upon y^e Vandals slew about 20000 of y^e – Province

In y^e time of this head therefore w^thin a hower after its rise they are to            for \by what was shed|w|ed/ in Posit.     we shewed y^t {illeg} they h this hower they were {illeg} to rise after this head & therefore the hower \& y^e head/ must begi dated from its be together begin together be dated from its rise. Now for defining this head – are to begin theire reigns in y^e time of y^e 8^th head, w^th 15 years after it, that is before y^e beginning of y^e year 410.

The 8^th head \or western Empire/ therefore is to be rent into these 10 horns or kingdoms w^thin 15 years after its beginning that is before y^e

In nonnullis editionibus pro A {illeg}itur \ponitur legitur/ Alemannorum, sed in edit. Badij A.C. 1512, quæ vetustissima est) {illeg} legitur Alanorum; Atqꝫ quemadmodum \id quod/ et sensus loci requirit & Authorū testimonium, tradente Sigeberto, Trithemio, Authore Annaliū Boiorū, Vasæo, Buchero, &c alijsqꝫ alijsqꝫ Resplendialem fuisse regem Alanorum.

Having given you y^e These are y^e beginnings \& first actions of/ of {sic} these kingdoms. But Let us now take a view of their Kings & standing severally.

The Kings of y^e Vandals – Beurgus &c. Goar is said (in Chronico Boiorū) to have been a king of F{illeg} his Alans in Germany before the invasion of {illeg}|Gallia| |before he led his Alans into Gallia was their Prince or King in Germany| & toge{illeg}ther w^th Vldin & Sarus Kings of y^e Huns & Goths was hired by y^e Romans |ag^t| Radagaisus (Chron. Boiorū) But (what \his/ dominion he had in Germany we {illeg} need not consider |is nothing to o^r purpose| seing y^t was wholly w^thout y^e Empire \& ceased at his quitting quitting those seats/ & it y^t his was a new kingdom w^ch he founded in Gallia far distant from his former seat, & of another constitution. We are to date his reign As he is a horn of y^e Beast we are to date his reig Tis only y^e \new/ Kingdom w^ch he founded by his \transmigration/ We are here to consider him only as he was y^e founder of {illeg} a new kingdom in Gallia seing his former invaded y^e Empire & founded \began/ a new kingdom {illeg} upon its ruins. \by conquering y^e Romans. Vnder Sambida/ Vnder Sambida y^e (whom Vnder Goar his Alan Bucher puts y^e successor if not y^e son of Goar) y^e Alans had y^e territories of Valence given them by Ætius y^e Emperors Capitain A.C. 440 And two years after, Eochdaric being then come to y^e throne they had y^e regions of y^e \rebellious Galli/ Armorichi given them, w^ch by the same by y^e same Ætius, & invaded them expelling the Lords thereof. Vnder Sangibanus – Olybrio Coss. What kings they had afterward I read not, nor what became of y^e Kingdom. Only I find it was standing in y^e reign \time/ of Theudebert a king of y^e \Austrian/ Franks at Mettis. who began his reign A.C 534 in {illeg} & \not only standing but/ in then it was in {sic} so good condition as to invade the Franks \though with very bad success/ For in Gregory Turonensis Excerpta Chroniclo\ic/ Greg. Turonens \Chap 32/, I find this record. \The title/ Cap 32 de Alanis – sunt Alani a Teudeberto filio Theuderici – amiserunt. The title of y^e Chapter is De Alanis qualiter in Regno Francorum interfecti sunt. After this last I guess <6v> they|i|r {illeg} kingd kingdom became a province of y^e Franks because I find this king to have been \was/ a great warriour & amongst other deeds to have conquered some provinces of Italy A.C. 539 (Marcellin Chron.) Gundioc or Gundeuchus assisted Athanaric {illeg} w^th \Son/ Hilperic his son assisted Athanaric y^e Visigoth against Riciarius King of y^e Suevians A.C. 456 (Iornand. Sigon. de Occ. Imp.) Gundobaldus y^e He left his kingdom \w^th Bilomer to be/ divided between his sons Gundobald, Godegisilus, Chilperic & Godenarius; Bilimer & Gundobald y^e eldest conquered y^e regions about y^e rivers Araris & Rhodanus w^th y^e province of Marseille, Invaded Italy in y^e reign of Glycerius, & conquered all his brethren. Godomarus made Orleans his regal seat, whence y^e Kingdom was afterward called \also/ Regnum Aurelianorum. He was conquerd – 532 & so this Kingdom came to Franks. A.C. 561 Clodomir left / {illeg} Vnder Godegisilus they went into Spain for though {illeg} Frigerid supposes him slain in y^e battel w^th y^e Franks, yet Procopius affirms he died in Spain & Isidor \(in fine hist Wand)/ accords w^th Procopius, & saying y^t from y^e beginning of Gunderic to y^e taking of Gelimer \by Belisarius/ were 123 years & 7 months For Gelimer was taken in April A.C. 534 & therefore Gunderic must have begun \but/ in September A.C. 410.

Godegesilus led them into Spain & Genseric into Afric. Y

& its peopled to citizens \w^ch survived Ier 50.9, 41. & 51.& 11, 28/ to be dispersed by flight or captivity, as it were dasht asunder \by the shock/ & dissipated every way into y^e waters.

The figure Tis this {illeg}|Ci|ty w^ch is y^e new Babylon, & y^e figure is apparently taken from the \Ieremies/ description of \y^e sacking of/ y^e old Babylon {illeg} by Coprus, w^ch Ieremy \by the Medes where he explain|res|ses/ expresses {sic} by its being rolled down & made a burnt mountain Ier 51.25, & sinking Ier vers 63, 64. Yea y^e same \w^ch/ figures of {illeg} perishing by \perishing by/ burning & sinking are \(as an further ground of interpreting it) is expresly/ applyed to y^e express y^e finall overthrow of y^e new Babylon also in Apoc 17.16 & 18 21.

This is y^e latest & y^e soonest is y^e year 408, for the the western Empire being preserved intire till then. For \for y^e troubles of y^e eastern parts \of it/ were all overcom & it is manifest/ by what we produced \above/ out of Claudian it is manifest y^t y^e western parts from y^e head of Ister Ister to y^e Ocean \of that \of it// were in perfect quietnes till y^t \great/ barbarian irruption w^ch began y^e 2^d Tr. And as for \the troubles of/ Italy & Illyricū though those were all overcome |And as for y^e troubles of the eastern parts they were all overcome| [Of all forreigners, Alaric w^th his Goths has y^e fairest plea for \title to/ a portion of y^e Empire before this year. And yet he had no title at all unless as a subject to y^e Emperor. For though – orare. Then Stilico – expedition. In these circumstances he stayed in Epire till y^e year 408, & therefore \had/ cannot \till his return/ claim any \right supreme dominion over any p/] & this wa began in y^e very end of y^e year 407. Consta

The eastern Before this time the eastern parts of this Empire began{illeg} to be \much/ troubled but yet they had the now those troubles were all overcome, Radagaisus, Alaric, & all other invaders being either vanquished or repulsed. If any \of them/ had a title to any portion of y^e \this/ Empire twas Alaric w^th his Goths, & yet I I cannot he appears not to have had any unles as a subject to y^e emperor. for though orare. Then Stil – & therefore was not supreme Lord over any part of this empire till this year in w^ch he returned to invade it. The western Empire therefore was preserved intire till y^e year \very/ end of y^e year 407 & consequently so there remain only y^e years 408 & 409 in w^ch \from y^e rise of its breaking into/ y^e 10 Kings horns are to begin \rise/.

his pretence being to recover some regions of Illyricū w^ch y^e Eastern Emperor unjustly detained from y^e western, but he {sic} real designe {was} to make himself Emperor of y^e East: for y^e facilitating of w^ch he had invited that great inundation of Barbarians <7r> to overflow y^e west so soon as he was gone least \after his departure/ for a diversion to y^e western Emperors

Vandali Alani Suevi Burgundi {etiam}

Gentes alias copijs viribusqꝫ intollerabiles quibus nunc Galliarum Hispaniarumqꝫ |Alaricum cunctamqꝫ Gothorum Gentem pro pace optima & quibuscunqꝫ sedibus suppliciter & simpli orantem Stilico occulto. fœdere fovens publice autem et belli & pacis copia negata ad terenda {terrenduemqꝫ remp. reservavit}| Provinciæ premuntur hoc est Alanorum Suevorum Vandalorum, ipsoqꝫ simul motu impulsorum Burgundionum ultro in {illeg}ma sollicitans sucitavit \eas/ interim ripas Rheni quatere & pulsare Gallias voluit. – Itaqꝫ ubi Imperatori Honorio exercituiqꝫ Romana hæc tantorum scelerum scire patefacta est commoto fustissime exercitu occisus est Stilico. Oros l 7. c 38

Alaricus in Roma capta abstinuit a spolijs ecclesiarum \etsi abbatis ditissimis/ & subditis mandavit ut abstinerent Oros l 7. c 39 Tertia die barbari, quam ingressi urbem fuerant sponte discedunt facto quidem aliquantarum ædium incendio. Ib. Et ne quisquam forte dubitaret ad correptionem superbæ lasciviæ & blasphemiæ civitatis, hostibus fuisse permissum, eodem tempore clarissima urbis loca fulminibus diruta sunt quæ inflammari ab hostibus nequiverunt. Ib.

– directoqꝫ impetu {illeg} Pyrenæum usqꝫ perveniunt: cujus obice ad tempus repulsa per circumjacentes provincias refunduntur. His per Gallias d|b|acchantibus – cap 40 quomodo abitus in Hispaniam \Barbaris/ proditus vide ib.

Constantius comes in Galliam cum exercitu profectus, Constantiuū {sic} Imp. apud Axt civ. cl. cæ. & occ. Iovinus postea vir Galliarum nobilissimus in tyrannidem mox ut assurrexit cecidit. Oros. l 7. c 42

Authaulphus occiditur in Hispaniam quod cum Romanis pacem coleret sic et Sergem Wallia dein A.C. 416 transire in Africam molitur & naufragio correptus pacem init cum Honorio, Placidam Imperatoris sororem ex obsidio Romæ captam fratri restituit reddidit. Romanæ securitati periculum suum obtulit, ut adversum cæteros gentes quæ per hispanias consedissent sibi pugnaret & Romanis vincerit: quamvis et cæteri Alanorum Vandalorum, Suevorumqꝫ reges eodem nobiscum placito depacti forent. Itaqꝫ nunc quotidie qui bella gentium & agi strages ex alterutro barbarorum crebris certisqꝫ nuncijs discimus. Oros c 43 seu ult.

Resopendial {sic} auxiliatur Vandalis. (Annal Boiorū.) Franci {illeg} repulsi se recipiunt ultra Rhenum. Dein creato rege Variomundo partem Galliarum Rheno propinquam rursus {anene} transito occupant. Ib. – Subdit alio loco Hieronymus, Vastatis urbibus – ib

Resplendial Alanus. Pharamund incipit A.C 419 succedit Genebaldo, regnat an 7 Clodio filius ejus. Trithem Annal.

Ataulphus obit in transitu ad hispaniam Æra Hisp 454 An Honor 22. Eodem anno obit et Sergeric. Dein Wallia regnat 3 annis. Æra 457 Ann Honor 25 Wallia def{illeg} Initio regni Mox ut regnat|re| cœpit fœdus cum Imperatore pepigit, Plaudiamqꝫ reddit promittens Imperatori propter rempublicam omne certamen implere. Itaqꝫ ad Spanias per Constantium Evocatus Romani nominis causa cædes magnas Barbaris intulit Wandalos Silingos in Bœtica extinxit, Alanos qui Wandalis portentebantur adeo ced|c|idit et extincto Atace Rege ipsorum pauci qui superfuerant, obolito regni nomine Gunderici regis Wandalorum qui in Gallicia resederat|n|t se regimini subjugarent. Confecto bello Gallias repetit, data ei ob meritum victoriæ Aquitania scda. Isidor Hist. Gott.

Attila Italiam vastans, misso ab Martiano Imperatore exercitu forti, plaga cæditur, & sedes proprias retulit, et mox occubuit. Isid. hist. Got.

<7v>

Æra 491. Ann 2 Martiani Theudericus post fratris Torismundi necem succedens imperat an 13. Qui pro eo quo Imp. Avito sumendi Imperialis fastigij cum Gallis auxilium præbuissent, ab Aquitania Hispanias cum ingenti multitudine multitudine {sic} exercitus & cum licentia ejusdem Aviti Imp. ingreditur. Cum cum magna copia rex Suevorum Rectiarius occurrens inito \mox/ certaminis superatus est, & mox capitur & occiditur. Isid /Hist. Got.\

Wandalis in Africam transeuntibus Galliciam soli Suevi sortiti sunt. – Æra hisp 470 Rechila post obitum patris Bœticam et Carthaginensem provincias sua in suam potestatem redegit. Isidor Hist Suev.

Regnū Wand duravit 113 an a Gunderico Rege ad finem Gillemiri Isid \Hist/ Wand Primus in Spania Gundericus reg Wand: succedit regnans in Galliciæ partibus an 18 Æra 467 sucedit Gizzeric. Æra 446 ingrediuntur Hisp. Regnum deletur Æra 563 Isid {illeg} Wand.

Fabritio et Dionysio Coss (anno post

Fælice et Tauro Coss (anno post transitū Wand. in Afr.) Pars Galliarum propinqua Rheno quam Franci possedendam occupaverant, Ætij Comitis armis recepta. Prosp l 2 Euseb.

447 = 409. 467 = 429. 563 = 525 / who makes \begins his \calls// Gunderic y^e first King that succeeded in Spain & makes him begin his reign y^e second \third/ year after {he} had invaded it. It was extended into all Gallicia after o At y^e departure of y^e Vandals into Afric Ermeric inlarged it into all Gallicia, & Rechila added Bœtica & y^e Carthaginian Province. But y^e Goths lessened it again by \at/ y^e reign of sla end of Rechiarius reign. It lasted But y^e Barbarians Constantine soon possest{illeg} himself of almost all Gallia, but y^e Vandalls y^e Barbarians being in his way he invited y^e Franks against y^e Vandals & drew Goar to his side. The Franks \therefore/, who were {illeg} before put into a posture of war – Rhene upon them, forthwith pass y^e Rhene, & fall upon y^e Vandals take Trevirs from them for y^e Romans, & slay about almost 20000 of y^m in battel

Post Romam a Gothis captā Albinus urbis Præfectus quod jam eadem ad pristinum rediret statum scripsit non sufficere prœbitam populo partem multitudine jam aucta civitate, additqꝫ uno die numerum unitum esse quatuordecim millium. Olymp. \apud Phil/ Adaulphus a privato occiditur. Sergeric regnat 7 dies Ib.

Superatus. Eugenius. 8 Id. Sept. Arcad 3 & Honor 2 Coss. Socr. l 5 c 25. Theodosius obit \Olybrio et Probrino Coss/ nocte precedente 16 Cal Ian | Feb. 17 {illeg} Anno 1 Olymp 294. annis 16 & mens 8 post obitum Valentis Socr l 5 | 6 c 26 | 1 paulo post victoriam ib. Valens occubuit 3 Id. Aug. Valente 6 & Valentiniano 2 Coss. Socr l 4 c 38. Obit Arcad Maij 1. annis 12 mens 6 a morte Theodosij. Socr l 6. c 23. Vandali Suevi et Alani simul occupant Hispan Sozom l 9. c 12. Interhæc Gerontius omnium Constantini ducum fortissimus; hostis illi factus, Maximum familiarem suam quem Imperio gerend Imperiali veste induit et Tarracone morari jussit. Ipse adversum Constantinum expeditione suscepta obiter filium ejus constantem Viennæ interfici curavit. Constantinus vero cum defectionem Maximi comperisset Edobecum ducem suum trans Rhenum direxit ut Francorum et Alemannorum auxilia impetraret, Constanti autem filio suo Viennæ custodiam commisit. At Gerontius Arelatum profectus eam obsidere aggressꝰ est. Sed non multo post cum exercitu Honorij duce Constantio contra Tyrannum missus advenis est Gerontius cum paucis militibus fugit \& mox perit/. Major enim pars eorum ad Constantium transfugerat. Hispani Gerontius indeuntem interficeret Interim circumsidente Arelatum Honorij exercitu Constantinus ad

^{[Editorial Note 3]}

Trithem de Alano Resplend. / De incend Rom. /Socl|r| l 7. c 10\ / Annal Boior /Ier\ / Oros. /& Resp /& Iovino\\ / Isidor de initio imp

♄ 1^lb  ℥ 1 vel minus, calcinetur ♄ cū ^e hujus calcis tres partes liquefiant cum una ꝑte mineræ auri aut argenti.

^{[Editorial Note 4]}

De Sulphure & ☿^io per I. de M. Snyder

<8r>

Convitia Athanasij \et suorum/ 718 D 738 AB 742 C 760 D 841 CD 845 D 846 BC 855 BCD 856 AB 860 ABCD 862 C 894 D. 929 D

Concilium Alexandriæ sub Athanasio ante concil. Sardicense episcoporum prope cantum 720 B. 722 A & seq. Mox post mortem Constantini II 720 BC ante secundum \illud/ exiliū Athanasij {illeg} an 340 ib. ab Episcopis ab exilio reversis 423 D 424 A, in propria defensione 735 B      ad populum 722 A 739 A

Concilium Romæ pro Ath. ante Concil Sardicense 720 B 739 C. 818A Episcoporū prope 50.

Concilium Sardicense \720/ BC 754 CD 755 ABC et sequ. 759 D, 760 B 757 A. 818 639 AB

Pœnitentia Vrsatij et Valentis 675 D. 720 D 721 ABCD 775 D. 776 B. NB Eusebius tunc mortuus erat (754 C & Socr 2.17) et proinde libellus iste fictus est. Vide et 828 A Ab exulibus Occidentalibus prædicata 832 A

Semel judicatum non \an non/ revocandum 720 BD revocandum 741 A

Cædes Arsenij 722 D 728 D 729 AB. 730 BD. 734 A 735 D 746 B. 758 B non brachium sed corpus in concilio Tyri productum ib. 763 C 781 D. 782 D 783 ABCD 784 BCD 785 B 786 C. Tyri vivus adstabat 789 D, 781 D 783 A.

Eusebiani \anno 340/ deplorant calamitates exulum ab Athanasio factas ante anno an {illeg} 723 A.

Eusebianis auctoribus multi coram Iudicibus accusati et cæsi 723 B 815 D & seq.

Cædes ab Athanasio et suis factæ ante an 340. 424 ACD. 725 A.

^[1]De creatione Athanasij \725 D/ 726 ABCD. 727 D.

De synodo Tyri 728 BCD. 729 D 730 AC 737 A

Poculum a Macario fractum 731 A, B, C, D. 732 A B C D. 733 A B C D multorum testimonio 733 D 734 A tam gentilium quam Christianorum. ib. \735 D/ 742 D 746 BCD 747 ACD 750 AB 758 A 763 D 764 AB. 781 BCD {illeg} 782 ABC. 790, 791

Meletiani 735 BC. 777 BCD 731 C. 730 BD

Seditiones 734 CD \Alexandriæ ubi sex episcopi missi ad Mareotem 734 CD. 735 A./

L{iteræ} fictæ ab Ath. Ischyræ 735 BD 747 A (\NB Has Alexander Thessalonicensis finxit (747 A)/ 782. Arsenij 729 A 786

Frumentum ab Athanasio \detentum 805 A 787 \729 D/ confutatio ejus 737 BCD/ in privatos usus divenditum 737 BCD.

Iulius citat Orientales ad Synodum 739 BC.

Synodus Romæ plurium quam 50 Episcoporum paulo ante synodum Sardicense 739 C. In quæ arrogantes literæ Iulij ib. Tempus ejus. 748 C

I

^[2]Ariani plures e singulis civitatibus a tempore Concil. Nicæan. \toto orbe/ ejecti 742 B. 743 AB

Iulius in communionem recipit Athanasiū et Marcellum \ann. concil. Sardic./ 745 D.

<8v>

Eusebiani condemnati quod solos accusatores ad Mareotem miserint &c. 746 BC, 749 D 757 CD. Quare altera pars non admissa 793 B. 796 D

Georgius \regni Γρηγόριος/ Alexandriam missus 748 CD 749 C turbæ et incendiū templi ib.

Iulius vindicat Marcellum 750 D Concil Serdic. vindicat Marcellum 764 C

Non Athanasius et Marcellus tantum sed plures exagitati \qd non communicarint cum Gregorio/ 751 AB 753 B.

Iulius vindicat suprematum {illeg} 753 C 741 A

Turbæ in secund media ejectione Athanasij 751 BC.

Eusebius moritur ante Concilium Serdicense 754 C

Synodus Hierosolymis (redeunt|d|e Athanasio post Syn. Serd.) Episcoporū 16. 774. 775.

Alexander obit 5 mensibus post Concil Nicæn. 777 D. Exinde Meletiani cum Eusebio tractant {illeg} ib. 725 CD

Eusebius primo dein Constanta|i|ntes {sic} scribit ut Arius reciperetur 778 AB Postea Meletiani accusantes Athanasium cum primo cum increpatione reprimuntur 779 ABC &c Postea \ubi aliquamdiu quieverant/ resurgentes rursus accusant Ath. de calice & Arsenio 781 BC

De Ioanne quodam 784 AB 787 C. 783 B

Ischyras Alexandriæ ab Hosio depositus 792 B. confer cum 781 B Quare hoc nunquam Tyri aut in Concilio quovis objectum? Ordinatus a Presbytero /Episcopo titulari\ quem Hosius \in concil./ postea præsbyterum manere voluit.

Mareoti testes plures 796 AB. \800 B/ Eo in loco nulli antea Meletiani {illeg} 796 B Quomodo Macarius fregit poculum \mensam subvertit/ in codices sacros incendit 800 B, C

Constantinus Arianam fidem commendat 801 CD. \802 A vide et 844 BC/ Epistola Synodi Hierosolymitanæ ante istam Tyri 801 BCD. De presbyteratu Ischaræ 802 BCD 803 A. {illeg}

Constantinus advocat Episcopos Tyri congregatos. Ejus Epistola 803 804

Athanasius remissus in sedem a Constantino Iuni 805 D

NB. Athanasius habuit acta Synodi Tyri 800 D ea sola erant quibus respondere debuit sed ea suppressit & in sui justificationem literas quasdam vel \fictas/ a suis vel ab Imperatoribus deceptis \scriptas/ consarcinavit.

Liberius biennio exul 807 A. \837 A/ Scripta ergo Apollogia 2^da post subscriptionem Liberij.

Quomodo Constantinus relegat Ath. 805 AB

Plures Episcopi per orbem a Constantio relegati et quare \sc. non ob religionem/ 812 813

Eustachius Antiochenus exul ob Contumelias in matrem Imperatoris 812 B. Marcellus Hæreticus pulsus & ob Ath laudatus 813 A Item Paulus (ib. \& 814/) quem Athanasius refert ab Arianis strangulatum: Quære annon postea in vivis repertus.

<9r>

Antonius odiosus Gregorio 617 CA|D|

NB Athanasius in Apologijs celat veram causam cur Orientales non convenent|ri|nt Serdicam & prætent ut p|n|arrat eos solo metu fugisse. Quære an Concil Serdicæ se non idem fecerint. p 818. 819.

Stephanus Ep. Antiochenus deponitur quod Euphratæ Episcopo homousiano insidias per meretricem strueret. 822 B

Quomodo Constantius Athanasium revocavit 823

Quære an Constantius per toleravit Athanasium metu Magnentis ne Episcopi illum etiam concitarent. Nam victo Magnentio Athanasium statim aggreditur.

Quibus gradibus Athanasius ultimo ejectus 829 B &c 842 CD 843 A

Exules qui non subscripserunt Paulinus Tr. Lucifer Casar. Eusebius Verc. Dionysius Mediolani. 831 (842 \B/ {illeg} Liberius 833 D CD. Quare Liberius subscribere noluit 833 AB. Exules ijdem 861 D

Hosius formulam fidei in Nicæna Synodo concepit 837 D

Hosius communicavit cum Arianis sed non subscripsit condemnationi Athan. & moriens condemnavit hæresin Arianam. 841 D

Constantias literas mittit ad ejiciendum Athanasium 843 A non mittit 688 BC 689. Scil: Athanasius utrumqꝫ affirmat prout in emollumentum fuit.

Turbæ Alexandrinæ in ultima ejectione Athanasij. 843 844 847 848 850 857 859

De decima persecutione 853 A

Quomodo finxerunt Constantinum non Arianum 844 BC

Quot ejecti Episcopi in ultima ejectione Athanasij 860 D

Alexandrini ecclesiam erunt \in ultima Athanasij depositione/ ad sanguinem usqꝫ resistunt 860 C arma militum in Ecclesia suspendunt & ecclesiam tenent 860 B & ad totam Ecclesiam Ægyptiacum ad rebellionem concitandam literas dant. ib. & conantur persuadere populis quod Athanasius ejectus erat sine mandatis imperatorijs. 864 C

Synodus Hierosolymis ante synodum Tyri: ejus literæ. 890 B.

Subsequens synodus Antiochiæ \episcoporum 90/ ejus literæ 892 893 {illeg} \894 895/ sub Constantio Marcellino & Probino Coss 894.

Post triennium aliud Concilium 895 D

Dein aliud Sirmij adversus Photium 900

Aliud Isauriæ 904

Aliud \Constantinopoli et/ Arimeni 905. Arimini quadringentorū Episc 908 B

De Synodo Antiocheno contra Paul. Samosat. condemnante homousion 904 \905/.

Fragmentum Epistolæ Dionysij 905|4| 905

Athanasius cum popupulo {sic} Ecclesias tenebat ne Ariani occuperent 945 B. Ejicitur. Epistola ejus ad vindictam concitandam. 943 C 949 B. Ecclesia accenditur 945 C postea Athanasius se populo subducit 947 B

<9v>

Episcopi Tyrenses in digressu suo secum Arianos secum Hierosolymā adductos in communionem recipiunt. 801 A.

Epistola Concilij Alexandrini \scripta/ postquam Esebius {sic} fit Episc Constant. 727A \paulo ante 2^dū Exiliū Athanasij 722 BC./

Eusebius Nicom. \& Theognis/ adfuit condemnationi Athanasij in Concil Tyri 727 C Exulati propter communionem cum Arianis 727 C. Eorum gratia Concilium Tyri convocatum. 737 A. Eusebius \utiqꝫ/ Tyro ad Imperatorem missus. {illeg} 805. A. 730 A

Imperator Melitianos accusantes de poculo & Arsenio repellit 72|3|0 BD, 735 D

Marcellusi fides confessioqꝫ Nicææ spectata est cùm Arianis contradiceret. Iulius Papa apud Ath. p. 7{illeg}|4|2 & 750 C.

Athanasius addebat Macarium accusatum de libris \sacris/ combustis, (p 748 A) diem fuisse Dominicum et Ischyram tum sacra peregisse. 747 C.D.

<10r>

Post multas strages, incendia & rapinas, tandem divisis sedibus, Barbari ad aratra conversi, Romanorum residuos cœperunt: ut socios amicosqꝫ fovere. Hist. Miscell. l 12. De Wand. Alan. & Suev. in Hisp.

Hac tempestate (post Constantij Imp. in Honor tricennalib. quando Maximus & Iovinianus capti & occisi) Scotorū Pictorūqꝫ infestationes non ferentes Romam mittunt ac sui subjectione promissa contra hostes axilia flagitant. Quibus statim ab Honorio missa militum legio magnam barbarorum multitudinem stravit. Cæterosqꝫ Britanniæ finibus expulit. Sed mox ut decessere Romani advectis iterum navibus hostes obvia quæqꝫ conculcant. Rursumqꝫ advolant Romani cæsumqꝫ hostem trans navia fugant. Mittitur Castinus in Hispaniam

[Circa tempora Augustuli vel Odoacri:] Apud Britanniam Ambrosius Aurelianus qui solus forte Romanæ gentis Saxonum cædi superfuerat, purpuream induit: Victoresqꝫ Saxones, Britonum ducens exercitum superavit sæpe. Atqꝫ ex eo tempore nunc hi nunc illi palmam victoriæ habuerent donec Saxones potentiores effecti tota per longum insula potirentur. Hist miscel. l 16. Gildas: Ipse autem ait vicisse semel

Gothi [sub Vitige] urbem obsidentes universa per circuitum direptionibus & incendijs absumunt; quoscunqꝫ Romanos reperiunt gladio extingunt &c. Miscel. l 17 Præter belli instantiam angebatur insuper Roma famis penuria. Tanta siquidem per universum mundum eo anno, maximè apud Liguriam fames excreverat: ut, sicut vir sanctissimus Datius Mediolanensis antistes retulit pleræqꝫ Matres infælicium natorum membra comederent. Ib.

Bellisarius iteratò ad Africam mittitur adversus Guntarrith mittitur: qui Vandalos rursus sollicitans apud eos arripuerat regnum. Bellisarius ut Africam attigit Guntarith sub dolo pacis ilicò peremit residuosqꝫ Vandalorum reipublicæ jugo substravit. Victor exinde Belisarius Romam venit.

[Post victum Bucellinum cum socijs] habuit Narces certamen adv. Sindual Brentorum regem; qui adhuc de Herulorum stirpe {illeg} remanserat, quos secum in Italiam veniens columnò Odoacer {illeg}adduxerat. Huic Narses fideliter sibi primùm adhærenti multa beneficia contulit: sed novissimè superbe rebellantem & regnare cupientem bello superatum & captum celsa de trabe suspendit. Hist. Miscel l 18.

[Cùm Aetius Britannis ultimò petentibus minimè annuisset:] quidam Britannorum strenuè resistentes hostes abigunt, alij quidam verò coacti hostibus subjiciuntur. – At verò residui Britannorum dum continuòs Britannorum \Suevorum/ impetus formidarent, ultra jam de Romanorum præsidia diffidentes. Anglos – ad defens invitavêre. Miscell: l 14.

Beda in 6 æt. mundi refret {sic} utramqꝫ expeditionem Romanorum in Britan̄ ad annum Imperium Honorij.

<10v> ^{[Editorial Note 5]}

where note y^t The war began in \at y^e invasion of/ Dalmatia A.C. 535 & ended at y^e overturn of y^e great army of Buccellinus & Leuthares A 555 whom y^e Franks sent into Italy to aid y^e Goths: \y^e history/ of all w^ch you may see at large in Procopius & Agathias

The findin Goths were constrained \partly on their own accord {illeg} \partly/ by force/ & dismissed all {illeg} & divers many \most of their dominions/ other places \& amongst y^e rest all Alemannia/ from their subjection: & re retaining m letting go what ever was of not of p^esent use, that they might contract their whole strength into Italy

& I{illeg} Feb 20 A.C. {illeg} A.C. 537 {illeg} laid strait siege to Rome with an army of 15000

Bonif 3. creat et elect 9 Kal Mart die Dominico. Obit prid id Novemb. sedit mens 8 d 23. vacat sedes ad ordinationem m 9 d 15. Bon 4 creatus \Creatus – – –/ consecratus die Domini 5 Kal Sept. Ob 8 Id Maij sedit an 6 m 8. d 12 Onufrius

\Gregor. magn sepultus 12 Mart./ Bon 4 sedet an 6 m 8 d 13 consecravit Pantheon 4 id Maij Platina Sabinian sepultus 22 Feb; T|B|onif. 3, 12 Novemb: Bon 4 25 Maij (Anastas.) Pos Bon 3 vacat sedes m 10 d 6 & Bon 4 sedet {illeg} an 6. m 8. d 13. (ib.)

Phocas primus Imperator Græcus. Gregorius M. primus qui se vocavit servum servorum Dei. (Martinus.) Sabin sedit an 1, mens 5, d 9 & cessavit Episc m 1 d 26. Bon 3 sed mens 8 d 28. Bon 4 sed an 6 m 8 d 25 (vel 22). Martinus Polonus.

Bon 3 ob 3 id Dec. Bon 4 sedit an 6 m 9 Marian Scot.

Sabin sed an 1 mens 5. Bon 3 m 8 d 28. Bon 4 an 6. M 8. d 12

Constantius & Galesius imperium primi dividunt. Oros l. 7. c 25

Hæc persecutio tam crudelis & crebra flagrabat ut intra unū mensem 17 millia martyrum pro Christo passa inveniantur. Beda de sex ætat. mundi. Roma capta 9 Kal Sept. ib. Sexto die post egreditur Alaricus ib. anno Theodosij jun. octavo recedente a Britannia Romano exercitu, redeunt Scoti et picti. Sub Martiano Saxones adveniunt. Obit Greg. Magn. anno 2 Phocatis. Bon 3 petit Pantheon \obtinet primatū/. Bon 4 petit Pantheon. Persæ multas Romanorum Provincias auferunt. Phocas sedet an 8. Beda ib.

{Cersū}, Coloniæ cū 318|9| (\mast Petrus de Natal. l 9 c 47/ Henr. de Erford.) Mauritius cum 1666 in Victor in Troja cum 360 (Otto Frig|s|ingens.) l 3. c 45{)}

20000 martyres passos Nicomediæ Metaphrastes refert.

<11r>

factione Lucij Consularis Treviris capitur Aimoin. l. 1. c. 3.

Alemannos Theodericus olim Gothorum rex, quum totius Italiæ poteretur Imperio, tributarios fecerat & gentem hanc subegerat universam Vbi verò Iustinianus Imp. & Gothi bella inter se vel acerrima gererent – – q|e|x alijs pluribus ejecti sunt locis, jamqꝫ Alemannorum gent{em} reliquerant. Nam subditos omnes quos supervacaneos ducerent & nil opport{et} mox omittendos existimabant. – Sicqꝫ Alemannorum gentem per Gothos dimissam, Theodebertus [e Regibus Francorum] in ditionem accepit.

Xerxes apud Agathiam l 2

Bellum Got & Franc ad annum quo Theodebaldus rex Franciæ moritur perductum. Agath. l 2 hoc est ad an 555 [vel 556.]

6666 Martyrio simul affecti apud Agaunum oppidum Galliæ super Rhodanum situm præter 700 fugientes qui mox deprehensi et occisi etiam. Otto Fris. l 4 C 45. Mauricius in Actuum 5.

Galerius et Constantius Imperium dividunt Otto l. 4. c. 46

Bonifacius 4 Pantheon petit Otto

|☞| Phocas regn an 8. hujus an 2^do Greg Papa migravit ad Dominū. Bonif 3 obtinuit apud Phocam primatū Eccl. Rom. Hic sedit mens 8 d 20. Bonif 4 Petijt a Phocate Pantheon. Persæ invadunt imperium. Regino.

Otto Frising. facit Francos sub Clodio primo Rhenum transgredi l 4. c 32

Greg ob. an 2 Focatis. Bonif 3 impetrat suprematum. Bon 4 Pantheon Persæ invadunt imperium. Otto Frising.

Greg ob an 2 Foc. indic 8. Sabin sed an 1. mens 5. d 9. Bon 3 sed sed {sic} mens 8. d 22. Bon 4 petit Panth. 2^do sui sexto Phocatis. Persæ grassantur. Herman contract.

Greg ob 4 Id Mart indict 8. Sabin sed an 1 m 10 ob 11 Cal Mar Phocatis 9^to. Bonif 3 sed m 10 impetrat primatū ob 3 Id Dec. Phocatis 5^to Bonif 4 sui 2^do Phocatis 7^mo impetrat Pantheon. Proximo anno Persæ grassantur. Marian Scot.

Greg ob an 2 Phoc. an 5 Phoc. quo Augustinus mox moritur Bonif. petit Panth. an prox Persæ granssantur {sic}. Sigebert

Greg ob. 2 Phoc. 12 Mart. Ces. epis in 4|5| d 18 (C.V. 16.) Sabin sed an 1. mens. 5 d. 9 (Bib Vat d 19) sepult 22 Feb. cess Episc m 11. d. 26. Bonif 3 sed m 8. d 28 [Bib. Vat. 23] sepult 12 Novemb. cess. episc m 10. d 6. Facta pax cum Longobardis sedente Sabiniano. Anast

Greg ob 2 Phoc Sep 4 Id Mart. vac sed m 5 d 19. Sabin sed an 1 m 5. d 9 {illeg} mens 11 d 26. \Bon 3/ obijt mense nono. vacat sed m 1. d 6. Bon 4 consecrat {illeg} 4 Id. Ma. Persæ grassantur. Tempore Sabiniani pax facta cum Longobardis. Tantaqꝫ apparuere prodigia quanta nunquam ante. Regino vel Platina

Freculphi refet|r|re \videtur/ Panth ad Bon 3

<11v>

Constitut Miltiadis m Marian vel Plat. Mauricius in act 5. \& Baron/. Vrbs usta in persec. Ethelwerd.

A tempore captæ Romæ cessavit Imperium Romanorum a Britannia insula, & ab alijs quas sub jugo \servitutis/ tenebant multis terris. Ethelwerdꝰ p 832.

Nono anno post eversionem Romæ a Gothis relicti qui erant in Britannia Romana ex gente, scrobibus multiplices non ferentes gentium minas, scrobibus accultant thesaur{illeg}|um|, aliquam sibi futuram existimantes fortunam, quod illis post non accidit. Partem sumunt in unda gregantur, dant ventum carinis, exules Gallias tenent partes p 833

Expletis 31 annis, ceperunt Regnum Romanorum Muritius [Martianus] & Valentinus, in quorum tempore a Werthgern rege Britorum – advocantū Saxones. Anno in sexto post inierunt Bellum Hengist et Horsa contra Werthgernum. p 834

Ann 508 Saxones obtruncant Natanleod Britannorum regem.

Ethelwerd in Savil's r|R|erum a|A|nglicarum scriptores. Trin. Coll. Ν.ε. Freculph Ν.δ. 29

A.C. 449 cœpit Marcian. Imp. 7 an tunc angli venerunt. Ge Beda l 1. C. 15 maxima multitudo ad Geraunum \post binam decimacionem./ 9 ad Veronam, 319 ad Agrippinam, 330|1| ad Xanthem. Mauri milites. Baron an 297 § 1 & sequ. ex Helinando apud Sur Tom 5. d 20 Octob.

Eusebius l 8 c 4 – Inter {illeg} De persecutione in milites incipiente hæc habet. Multi admodum, qui veri regni Christi milites erant, nulla mora interposita, fidei in eum confessionem falsæ & adumbratæ gloriæ qua in mundo fruerentur, sine ulla dubitatione prætulerunt. Inter quos jam licet numerus perexiguus, (quandoquidem Dux [Veterinus cum cura exequendi Decretum Dioclesiani in milites commissa] {leniùs} & moderatius adhuc in nos tendebat insidias, & paucorum admodum sanguinem fundere aggrediebatur: propterea quod multitudo Christianorū illum (ut erat verisimile) deterruit; & animum ejus, ne bellum contra omnes simul concitaret, retarduit:) licet inquam numerus perexiguus, unus tamen et alter novi modò dignitatem amittere & sed mortem etiam pro veræ pietatis defensione oppeter voluerunt. At postquam apertiùs rem erat aggressus; nulla ora{illeg} aut dicendi vi explicari potest quot & quam insignes Chris{ti} martyres, his qu{illeg}|i| civitates quasqꝫ et regiones incoluerunt, {illeg} cernere licuisset. O

Vrbs tota in Phrygia, eo quod omnes se confitebantur {illeg} cum liberis & uxoribus, cincta militibus incenditur. Euseb {illeg}

<12r>

Primo Hegiræ anno Muhammedus patruo suo Hamzæ vexillum dedit candidum. Secundo anno commissum est prœlium Badrense primum Anno sexto Muhammed inauguratus est sub Arbore. Anno 11 muhammed moritur. Anno 13 (qui cœpit A.C. 634 7 Mart) misit Abubecrus (successor Muhammedis) copias aliquot in Syriam: misitqꝫ Amvum in Palæstinam Iezidum Abuobeidam & Serg{illeg}|il|lum in Balcaaam & superiorem Palæ Syriam Commissumqꝫ est hoc anno prœlium in Syria a Chalide & Mahani duce Romano et fugati sunt romani fugavitqꝫ eum Chalid ad portas usqꝫ Damasci. &c Capta et hoc anno est Bosra quæ prima fuit civitas in Syria occupata. Amrus etiam Gazam obsedit et fugavit Romanos usqꝫ Hierosolymam et Cæsaream. Anno 14 (qui cœpit 25 Feb AC 635) Profecti Muslimi contra Damascum obsederunt per dies 70 vel menses 6. Capta est autem mense Regjebo ejus Anni duce Chalid. Anno 16 (qui {cœpit} 2 Feb AC 637) capta est Hierosolyma & subjungata Palestina Amrus mittitur in Ægyptum cum magna multitudine. Eodemqꝫ anno subjecta est tota Per{illeg}|si|a suject eo devicto eorum ultimo rege Iazdegirdo. Obijt Heraclius Anno 19 Hegiræ scdū alios 20 vel 21) cum regnasset annos 31, cœpitqꝫ ann 19: 20|1|Dec AC 640

Saffalus Abasidarum | um primus creatus Califa die veneris, 13 Rabij prioris anni 132 qui cœpit 20 Aug AC 749 Dein fugit Merwan (ult{illeg}imus Califa e filijs Ommiæ) Ægyptum et ibi occiditur die solis {illeg} 27 Gjumadæ posterioris Anni Hegiræ 133

Anno 139 (qui cœpit AC 756 4 Iunij) ingressus est Muavias Hispaniam, cujus incolæ Imperatorem eum suum agnoverunt. Atqꝫ hic illorum primus est qui in illis tractatibus imperio præfectus fuit.

Anno {illeg} 145 (qui cœpit \1 April/ AC 762 jussit Almansor Califa ædificari \civitatem/ Bagdadum. Dicitur autem fuisse prad|t|um viride in quo tigurium erat eremitæ cui nomen erat Bagdadi; atqꝫ ab eo hoc nominis traxisse. Vtqꝫ absoluta fuit ædificatio ejus facta est sedes Chalifis Abasidarum

Anno 358 (qui cœpit A.C. 968.) Muazzus \(primus ejus Califa)/ occuppat Ægyptum et cessat oratio Abasidarum \qui Bagdadi regnabant/. pag 187 & 227.

Anno 324 (qui cœpit 30 Novemb A.C. 935) ad se venire jussit Califa A{illeg}ris & Arradis Billa Imperatorem Muhammedem f. Rajici qui Wasiti erat, atqꝫ ibi dominabatur; cogente ad id eum necessitate propter perturbationem Imperij & ineptitudinem Consiliarij ad eam dignitatem. Venit itaqꝫ filius Raijci Bagdadum & constituit eum Arradis Imperatorem Imperatorum, commisitqꝫ ei administrationem regni & jussit eum pro se concionari super <12v> suggesto induit quoqꝫ ei vestem dignitatis ac dedit ei vexillum. Venit autem Bagdadum vicess|i|mo quinto Dulbiggiæ – curavitqꝫ ea omnia quæ curare soliti erant Consiliarij (i.e. Califæ.) Atqꝫ ab eo tempore dignitas Consiliarij Bagdadi obsolevit neqꝫ remansit nisi nomen ejus: potestas autem omisis cessit Imperatoribus qui rerum potiebantur Atqꝫ id duravit donec florere desierunt Salgjuki (i.e. Turcæ) Bagdadi.

Ineunte itaqꝫ anno 325 (qui cœpit 19 Novemb AC 936) mundus in manibus erat principium qui Imperio se ingesserant & Reges terræ erant. Quicunqꝫ enim urbem aliquam nauciscebatur Regem se ejus nominabat, alios omnes arcens. Eratqꝫ Basra Wasitum & Ahwaza in manu Abu Abdallæ Baridæi & fratrum ejus; Persia in manu {illeg} Amaduddaulæ, Dailami & Wasmakini; Mausila, Diarrebia & Diarbecra in manu filiorum Hamadani. Ægyptus & Syria in manu Muhammedis Achsijdi. Occidens et Africa in manu Caijmi. Hispania in manu filliorum Ommiæ. Chorasana in manu Nasri. Iamama Bahraina & Hagjara in manu Taheri. Tabristana & Gjorgjana in manu Dailamorum. Neqꝫ mansit in manu Chalifæ & filij Raijci quicquam præter Bagdadum. Et abolita sunt telonia Regni unde et potentia Califatus diminuta est, & debilitatum regnum & rapinæ viguerunt. Pecunia autem omnis portata est in gezophilacia {sic} Imperatorum, qui pro lubitu suo de ea disponebant & impensas imperiales omnes faciebant.

The next year Anno 326 (qui cœpit 8 Novemb AC 937 contendit Iahcanus Turca Bagdadum et cepit. Possiderat autem filius Raijci imperatoriam dignitatem ann 1. mens 10 & dies 16. Et Ia\h/chamus ingressus Bagdadum dignitatis veste ab Arradi indutus fuit & Imperator Imperatorum nominatus. After this Bagdad was often taken & retaken being sometimes in y^e hands of y^e Turks & somtimes in y^e hands of y^e Saracens untill at length Togrulbec tooke it &c established it \& there laid y^e foundation of y^e Turkish Empire./

Elnacinus divides his history into 3 book {sic} y^e first {illeg} De \Imper. Sarac./ origine & incrementis, the 2 De imperij Saracenici inclinatione w^ch begins w^th y^e Abasides AD 749 the 3^d de Imperij Sarac. distractione w^ch begins AD 933. Proximo anno viz 323 (cœpit AC 934 11 Decemb) Abubelrus qui Syria potitus erat Ægyptum etiam subjugavit

<13v>

30 years together: the Idols standing in y^e Temples & the heathens having free access to them all that time {illeg}. Only Gra Theodosius \indeed/ & Gratian began A.C. 380 or 381 to interdict sacrificing but yet pe & \to/ reject y^e title of Pontifex Maxiimus {sic}, but yet permitted them \free/ access to their temples {illeg} to perform Thurification & all all other /or any\ acts of honour or worship to their Gods besides sacrifice. till after y^e year 390 as may appear to & in this state they continued till toward y^e end of Th. reign as you may perceive –

c {illeg} Post Iulianum Principes Christiani sacra gentilium permitentes, ipsi Pontificatum Maximum gesserunt usqꝫ ad an 381 vel 382 circiter, quo tempore Gratianus denuò rejecit. Nullus enim dubito quin /Nam proculdubio\ Constantius (si non et Constantinus) \hunc pontificatum/ prius rejecerat qui qui plusquam alius quisquam dign religionem Gentilem conculcavit & abolere nitebatur.

<14r> ^{[Editorial Note 6]}

Socr l 7. c 11, 15. Hieron in epist. de vita captivi Monachi & ad Rusticum.

Scribere disposui ab adventu salvatoris usqꝫ ad nostram ætatem, id est ab Apostolis usqꝫ ad nostri temporis fecem, quomodo & per quos Christi Ecclesia nata sit & adulta, persecutionibus creverit, martyrijs coronata sit. Et postquam ad Christianos principes venit, potentia quidem et divitijs major, sed virtutibus minor facta sit. &c. Hieron. Epist 52 De vita Malchi captivi Monachi. Scripsit hæc in senectute.

Ἔσβεσε μὲν πυρ ἱερον

ὃς πολὺν ὑμιν πόλεμον ἀράμενος, καὶ σφοδρὸν καὶ ἄπαυστον, ἔσβεσε μὲν πυρ ἱερόν. ἐπέσχε δε θυσιων ἡδονήν βωμους δὲ ἐφηκέ [γρ. ἀφηκα] λακτίζουσιν ἀνατρέπειν ἱερὰ δὲ καὶ νεὼ, τοὺς, μὲν ἔκλεισε τούς δὲ κατέσκαψε. τοὺς δὲ βεβήλους ἀπφήνας, πόρνοις {illeg} ἐνοικειν ἔδωκε.^[3] Qui acri vobis bello illato ac vehementi & indesinenti, extinxit planè ignem sacrum? inhibuit autem hostiarum suavitatem, sed aras permisit calcione everti; sacra sacra vero et delubra passim clausit, partim defodit & profana renunciavit, atqꝫ meretriculis habitandum concessit. Liban. Orat 9 in Iuliani necem.

Iuliano m tra Constantinus in edificandu quidem urbe cui studuit sacris pecunijs usus est, nihil verò de cultu solemni immutavit: verum penuria quidem in templis erat: atten{illeg}|im| alia omnia alia impleta videre erat. &c – At filius eo inductus fuit ut ne sacrificia porro essent. ^[4]Hæc [Iulianus] patruelis reduxit. Eoqꝫ mortuo apud Persas mansit certe sacrificiorum usus ad tempus aliquod. Novatoribus autem quibusdam exortis, a duobus equidem {illeg} fratribus \[Gratiano et Valentiniano]/ prohibitus fuit, at non et turificatio: quin et hoc ipsum lex tua firmavit: sic ut non magis indoleamus ijs quibus privati sumus, quam gratiam ob concessa habeamus. Tu igitur neqꝫ templa occludi neqꝫ ullum aditum arceri jussisti neqꝫ ignem neqꝫ turificationem neqꝫ alios fumigationum honores templis arisqꝫ ejecisti. Liban Orat. pro Templ.

Aiunt quidem Monachi de Templis bellum inferre, atenim bellum istud proventus | πόρος est eorum qui populis incumbunt, miserisqꝫ sua raptum eunt quæ ipsis reposita sunt e fructibus terræ atqꝫ alimenta: sicut agressores eorum quos expugnarunt bona auferentes discedunt. ^[5]His verò neqꝫ hæc sufficiunt, verum et terram intervertunt | σφετερίζονται hujus aut illius, sacram eam esse dicentes, multiqꝫ (adeò) paternis spoliati sunt sub falsi nominis obtentu: Hi{illeg} verò alienis malis luxuriant, qui, ut quidam aiunt, jejunijs Deum colunt. Quod si spoliati ad Vrbis Pastorem, (nam ita vocant virum haud valde mansuetum) venientes quæran <13v> tur, dicentes ea quæ injustè passi sunt, Pastor hic hos quidem laudat illos verò abigit, quasi in eo lucrum fecerint, quòd non et majora passi{illeg} sint: etsi, O Imperator et hi Imperio tuo subsint et isti tanto utiliores sint ijs qui injuria eos afficiunt, quanto ignavis seduli: hi quippe apibus, illi verò fucis similes sunt: et si agrum aliquem audierint aliquid contineri quod rapi queat, illicò hic in sacrificijs (occupatus) ^[6]est, et dira facit, et exercitum in eum immitti oportet, & adsunt illicò castigatores Σωφρονιστὰὶ, i. castigatores (hoc enim nomen deprædationibus imposuerunt, si non et minùs dixi.) Et hi quidem latere nituntur, & quæ patrarunt, negant: et si latronem vocaveris, injuria afficeris: hi vero gloriantur seqꝫ venditant, et ignaros docent, & agris dignos sese esse aiunt. Enimverò quid hoc aliud est quàm in pace bello agricolas infestare, |&c| Liban. Orat. pro Templis.

Constantio Valentinianus melior existit extitit, parcendo templis etiam hostium, pro domesticis verò templis magno labore et tempore hominumqꝫ ^[7]multitudine multisqꝫ talentis excitatis, periculum etiam adire dignatus est. Orat pro Templis

Author valde bonus de locis Apostolicorum Actuum inter opera Hieronymi ^[8] Salamis civitas in Cypro insula nunc Constantia dicta, quam Trajani principis tempore Iudæi, interfectis omnibus accolis, deleverunt. Scal.

Quin et cum pueri adhuc essemus imitantibus Licinium deturbavit; qui is quidem qui Gallicum militem ducebat [Constantinus] eum qui contumeliose sese adversum gesserat \[Licinium]/ deturbavit; qui quidem congressi sunt ^[9]a[10] deos primùm præcati: viro aut in jam potitus, qui urbibus ut florent præbuerat, ratus sibi conducere alium quendam Deum habere, in ædificanda equidem urbe cui studuit, sacris pecunijs usus est &c

<14v>

erisqꝫ ejecisti. Atenim pullati hi, pluraqꝫ Elephantis [plusquam Elephantes | πλείω μεν των ε{ληφα}ντων] commedentes, negotium verò facessentes multitudini potûs, ijs qui in cantûs vicem potus mittunt, occultantes verò hæc pallores per artem ipsis quæsito; manente, O Imperator, atqꝫ obtinente lege tua, currunt ad Templa ligna ferentes, et lapides et ferrum: pars verò sine his, manus et pedes: Inde Mysorum præda, dejectis tectis, dirutis muris, deturbatis simulachris exisis aris: ^[11] sacerdotes vero vel tacere oportet vel mori primusqꝫ dejectis curritur ad secunda tertiaqꝫ, & tropæa tropæis legi adversa cumulantur. Idqꝫ putratur quidem etiam in urbibus, ut plurimùm verò in agris, multiqꝫ in singulis hostes; post innumera verò mala dispersi hi rursum colliguntur, rationemqꝫ factorum invicem deposcunt, pudoriqꝫ est nisi maxima mala quis patravit. Peragrant igitur agros sicut torrrentes {sic} &c

Theodoret. Græcarum affectionum lib 10. p 44 & d. c. 20

^{[Editorial Note 7]}

all together so as to hide & bury y^e Idols in y^e ruins of y^e temples, was the overthrow it self, but y^e sentence for that overthro

Iovianum tolerasse cultum Idolorum probat Gothofr ex oratione 12 Themistij^[12] (quæ υπατεκος inscribitur habita AD.C. 364. Gothofr. in L 7 de Pagan. C. Th.

Symmachus in Relatione ad Valentin. jun. ait: Si numerentur hi Principes utriusqꝫ sectæ, utriusqꝫ sententiæ, proximus eorum [Iulianus] ceremonias patrum [i.e. Gentilium] ^[13]coluit, recentior [scil Iovianus, Valentinianus, \Valens/ Gratianus & Theodosius,] non removit. Dissimulationem ideò & conniventiam horum posteriorum principum Symmachus laudat; memorat et Ambrosius l 1 & 2 adversus Symmachum.

Vide Orat. funebr. in Iullianū. & περι ναων de Monachis et Theodosio & de Gallis Francis^[14]

<15r>

Abubecrus y^e 2^d King \began to/ reign Anno Heg. 10 (qui cœpit AC 631) Muhammede mortuo 12 Rabij prioris: et dedit obijt Ann 13 (qui cœpit AC 634) 23 Gjumadæ poster. ut Chalifatum obtinuit \2 ann/ 3 mens & 9 dies aut 4|2| men an 2 4 mens & 4 dies. Is primus misit copias in Syriam. Omar 3^us cœpit Damascum. Capitur Alexandria AD 640 idqꝫ sub Omar. Idem Omar primus ab anno Hegiræ supputavit et literas subsignavit. \Primus vocatus est Imperator fidelium./ Primus congregavit homines sub uno principe mense Ramadano. Anno Heg. 46 Muslimi Mauritaniam et Hispaniam invadunt.

Primus Chalifa Abasidarum quem Bagdadi fuisse reperio erat Mahad tertius Abasidarum, is ibi Califa creatus est die sexto Dulhuggiæ Anni Hegiræ 158 (qui cœpit 20 Novemb \A.C./ 774.) patere ejus Almansore (qui Bagdadum condi jusserat) prope Meclam mortuo.

Anno 323 (qui cœpit 11 Decemb AC 934) abijt Abubecrus Achsjidus f. Taagi, qui Syria potius erat, in Ægyptum, eamqꝫ ingressus est mense Ramadano, & subjungavit quoqꝫ ita ut Ægyptum simul & Syriā possideret.

Damascus capitur ab Abasidibus An Heg. 132 et Mœnia diruuntur.

<15v> ^{[Editorial Note 8]}

Legatio senatus (per senatores Liberium et Opilionem) ad Imp. Iust. pro pace cum Gothis Bar. Ann 534. sec 68. & Cassio. Var. li. 11. Ep 13.

Vandali victi anno 533 & 534.

Ann 535. Imperator ubi didicisset quemadmodum cum Amalasuntha actum fuisset confestim se ad bellum parabat annos novenos potitus Imperio (Procop de bello Goth. l 1.) \Procopius/ Imperatorē eodem anno felici progressu per Mundum Præfectum Illyrici Dalmatiam Gothi subjectam invadentem Salonem urbem expugnasse tradit sed et per Belisarium Siciliam tentasse eandemqꝫ potitum esse affirmat. Hæc facta sunt in consulatu Belisarij.

\Initio anni 536/ Inter Petrum Imperatoris Legatum & Theodatum conventum est ut Imperatori Theodatus universam Siciliam cederet, illiqꝫ auream in annos singulos trecentarum librarum mitteret coronam mittent e Gothisqꝫ item ad tria millia pro ejus ut traderet arbitratur. Theodato vero ut minemè {sic} liceat sive sacri sive Senatorij ordinis sine Imperatoris permissu quenquam occidere, vel ejus bona in publicū proscripta redigere. Et siquem forte ex subditis ad Patriciam velit, sive aliam hic dignitatem provehere, ab Imperatore hanc dari deposcat. Quinetiam Romanus ut populus pro jus consuetudine in acclamationibus et|ac| plausu ipso Imperatoris imprimis nomen pronunciet dein Theodati deinceps, sive in Theatris sive in trivijs sive alibi ubicunqꝫ id fieri contigerit. Statua præterea sive ænea sive alia quavis materia constructa nunquam soli Theodato sed utrisqꝫ semper imponatur Imperatoris ad dextram Theodati ad lævam. – Et si hæc Imperatori non placerent, cessurum se Iustiniano Imperatori principatum. Idqꝫ ipse imprimis atqꝫ ejus deinceps uxor juravit: Petrumqꝫ adegerunt ut jurejurando polliceretur non se prius id editurum in vulgus quàm Imperatorem cognoverit priores illas non admissurum conditiones. Procop de bel. Got. l 1. Bar ann 536 sec 2.

There are extant also coynes w^th y^e Emperors image on one side, w^th this inscription DN. IVSTINIANVS AVG. & on y^e other side only DN. THEOD\A/HATHVS REX. Bar an 536 sec 8.

Procopius recons y^e second year post Belisarij consulatum to be y^e second year of y^e war. |& makes y^e war continue 18 years.|

Roma Belisario tradita mense Decembri undecimo Iustiniani | AD 537 Evagrius li 4. c 17|8| Nicephorus l 17. c 13. Anastasius in Silverio Misc l 16. Cœpit autem obsideri urbs anno mense Martio AD 538.

Hunni ab anno 55|3|9 ad ann 558 et ultra misere vastarunt Thraciam Pannoniam Illyricum Græciam

<16r>

Bonifacius 3^us petijt a Phocate Pantheon. Anastasius de vitis Pontif. Rom. Pulus Diac Freculphus Tom 2 l 5. c 27 sed incertè

Bonifacius 4 petijt \ejecti gentiū simul\achris/ Consecravit/ Pantheon 4 Id Maij. Platina de vitis Pontif. Iacobus de Voragine in Lombardica Hist. Contracenas. Paulus Diac. de gestis Longobardorū. Regino cent Spec. Hist. Anastasius. Beda l. 2, c. 4 Otto Frisingensis. Herman: Contract

Multas reliquias

Hoc factum Sigebert refert ad An 609 \Phocatis quinto/. Marianꝰ Scot An 610 \Phocatis septimo/. Hermannus contractus anno 609. Phocatis sexto.

Cœpit Phocas A.C. 602. Novemb 2{2}|3| Petav. Rat. temp. p. 1. l 7. c 17 & p. 2. l 4. c 15, e Chron Alexandr \Theophani. P. Diac: l 17. Zonaras. Cedren. &c Notæ ad Nicæno /Consilio\/

Multas reliquias in eo [templo Pantheone] collocavit [Bon. 4] et in ea Ecclesia Phocas Imp multa dona obtulit. Onu{l}|p|hrij Epitome Pontif. Rom.

Illata illuc tand esse reperi 28 curribus ossa sanctorum martyrum è diversis urbium cæmeterijs effossa solemniterqꝫ comportata ac decentissime collocata. Sorani Martyrol. Roman.

Dedicavit Mariæ et omnibus sanctis 4 Id. Maij (May 13) statuitqꝫ ut singulis annis 4 Id Maij celebraretur festum de Martyribus omnibus (All Saints) sicut in Calendis ejusdem mensis celebrabatur festum omnium Apostolorum. Templū vero sanctæ{illeg} Mariæ ad Martyres quòd hodiè Sancta Maria rotunda dicitur a populo. Durandi Rationale l 7. c. 34. Petrus de Natal l 4 C 159 & l 10 c. 1. Polydorus l 6 c 8. Beda l 2 c 4 Aug. Hist. & de Rat. Temp. l 2. Regino l 3. Babo & Platina in vita Bonifacij. Cum autem Romani ad hoc festum quotannis {maximæ hominum} multitudo conflueret & propter defectum victualium {huic celebritati} commodè vacare non posset, ideo Greg 4 P{apa circa AD 834 festum hoc} ad Novembris Calendas transtulit, ut post 4 {collectas fruges in rerum abundantia} celebraretur. – Non autem voluit {Gregorius ut festum hoc in honorem solum} Apostolorum et Martyrum {celebraretur, sed generaliter omnium sanctorum sanct}arum et Electorū {Trinitatis et angelorum, idqꝫ per universum mun}dum Durandi Rationale {l 7. C 34. Petrus de natal. et Polydorus ut supra.} Cranzius in Metrop l 2 {C 1. – Hoc ipso anno quo festum hoc primò institutum est a Bonifacio} cœpit Mahometes. Et eodem {illeg} totiqꝫ Orbi Christiano celebrari {illeg} sacra et profana omnia {illeg} 13. C 1.

{Hujus Papæ (Greg 4 qui incœpit A.D. 827. Ludov. 14. Imp. Mich Balb 7^o & desinit AD} 844] temporibus impia atqꝫ {nefaria, & Deo odibilis Agarenorum gens a fi}nibus suis consurgens pene {omnes insulas & omnium regiones terrarum cir}cuiens depredationes ho{minum & locorum desolationes atrociter} faciebant, easqꝫ hactenus {facere nullatenus cassat Hoc est ad annum 867 & ultra.} Anastasius in vita Pontif.

{illeg} Hugonis.

{illeg} contractus. Marianus Scotus. Vincent \Spec. Hist. l 22 c 117. Mundus Camera\cenas// {illeg} Marian \Platina/. Mart 12 fer 5 Mundus Came{illeg}gius. Platina

{illeg} Herman \{illeg}usus de Vit. Pont. Platina de vit Pont./.) Ann 1, mens 10 (Marianꝫ \Cameracen/ Obijt 11. {illeg}an.) An 2 vel 3 (Sigebert.) Obit 24 Feb {illeg} Obit Feb 22 (Anastasius.)

<16v>

Vacat sedes mens 10 d 20 (Cameracenas)

Gratianus Illyricæ et Orientis Imperium Theodosio committit Sozom l. 7. c 4.

Boniface 3 cœpit an 4 Phocat (Herman           ) Ann 5 (Marian)         ) sedet mens 8 d 22 (Herman) mens 10 (Marian.) Obit 3 Id Decemb (Marian. )|C|ameracenas) Cœpit An 607 Indic 10 Ian 11, sedet m 10 d 25, obit 11 Decemb. vacat sedes d 36 (\Regino/ (Cameracen)

Boniface 4 cœpit an 5 Phoc (Herman) An 6 (Marian.) A.C. 608 An 6 Phoc Ian 17. Sedet (Cameracenas in Chron)

Boniface 4 Panethon petit anno ejus sedo (Herman. Marian)                ) Anno 6^to Phocatis (Herman        ) anno 7^mo (Marian) anno 5 vel 6 (Sigebert,

Bonif 4 petit Pantheon (Beda l. 2. c 4. Anastas. Regino. Platina. P. Diac de Gestis Longob. Marianus Scot. Hermannus Contractus. Otto Frisingensis. Sigebert. Cameracenas. Iacobus de Voragine Hist: Longobard. Vincent in Spect: Hist

(Solus Freculphus incertus est)) \consecrat/ 4 Id Maij (Platina

               )

Post Bonif 3 vacat sedes {dies 36} \mens. 1 d. 6./ (Cameracenas, Platina) vel rectiùs mens 10. d. 6. (Anastasius. Baronius.) Cœpitqꝫ Bon 4 sub autumno A.C 708 & Consecrat Pantheō 4. Id Maij A.C. 609. {illeg} (Herman. Sigebert.              ) sedit an     mens     d

Bon 4 cœpit          (                    ) sepultus            (

Gratianus Illyricum et Orientis {illeg} Sozom l 7. c 4.

Zosimus scribit Valentinianum{illeg} Africam et Illyric{um} {illeg}

Ammian in fine lib 31 dicit {illeg}

Constantius Imperium adep {illeg} ab Illyrico ad Nisibin usqꝫ {illeg}

Constans Illyricum Italiamqꝫ {illeg}amqꝫ et Achaiam. Constan{illeg} Sext. Aurel. Victoris Hist. Em{illeg}

Constantinus natu maxi{illeg} sita & Italiam & Illyricum {illeg} Africæ et quicquid ad Cart{illeg} erat in Asia et Oriente et {illeg}pes Dalmatius a Constantino {illeg} Anaballianus, quos tres {illeg}

In y^e time of Valen{illeg} his government Italy Afric & {illeg} lib 31^st says {illeg} Obsessos \a Gothis {illeg}/ apud {illeg} in urbes Daciæ et Macedoniæ prop{illeg}

Gratianus Imperij partem quam {illeg}

Theodosius ægrotabat Thessalonicæ {illeg}

<17r>

When Theodosius lay sick at Thessalonica they signified that y^e Arian faith had spread no further then

Cùm Iohannes Constantinopolitanus se universalem Episcopum fieri nitebatur, ad eum sic scripsit Greg. Magnus. Rex superbiæ propè est, & quod dici nefas est, sacerdotum est præparatus exitus, quia cervice militant elationis qui ad hoc positi fuerunt, ut ducatum præberent humilitatis. Ad Mauritium Augustum: Ego confidenter dico, quia quisquis se universalem Sacerdotem vocat, vel vocari desiderat in elatione sua Antichristum præcurrit quia superbiendo se cæteris præponit.      Ad Constantinam Augustam: Triste valdè est ut patienter feratur quatenus despectis omnibus prædictus frater & Coëpiscopus meus solus conetur appellari Episcopus. Sed in hac ejus superbia quid aliud nisi propinqua jam Antichristi esse tempora designatur.

De origine Christianæ religionis apud Barbaros \regnante Gallieno/ vide Sozom l. 2. c. 6, deqꝫ ejus propagatione per fidem Christianorum in persecutione Dioclesiani vide

De decem Regibus.

Cum Honorius iter arrepturus esset [Constantinopolin paulo post obitum Arcadij &c] persuasit ei Stilico ut in Italia remaneret propterea quod Constantinus quidam Arelate Tyrannidem paulo ante invasisset. Sozom. l 9

Honorio 7 et Theodosio iterùm Coss. Milites Britanici seditione concitata Marcum in regio solio collocabant – Eo deinde necato Gratianum in medium producunt. – Verum et huic improbabato post menses quatuor Imperium abrogant et vitam eripiunt, Constantino rerum Summa tradita Zos l 6.

De divisione Imperij Occid. inter Barbaros {illeg} deqꝫ donatione Pannoniarū ad Barbaros per Imperatores post expulsos filios Atilæ Consule Iornandem \Geticis/ Sigonium de dec. Imp.

Anno 441 Hunni sub Attila et Bleda suis d|s|edibus egressi transmisso Istro Imperium invadunt. Diversaqꝫ fuerant agmina ab ijs qui prius Habitabant Pannonias ut Colligit Baronius e Prospero et Marcellino ad an 444 sec 2{illeg}|35| & & {sic} 41. Videt et Sigonium Occ. Imp. Vide et P. Diac. |de Imp. Hunn. in Pannon sub Bleda et Attila|

Indic 9. Syro {sic} solo Coss. {illeg} A C 441) Persæ Saraceni, Zanni, Isauri, Hunni finibus suis egressi Romanorum sola vastarunt. Missi sunt contra hos Anatolius et Aspar Magistri Militiæ pacemqꝫ cun eis unius anni fecerunt. Hunnorū reges cum {illeg} millibus in Illyricum irruerunt, Naisum Singidunum {illeg} Illyrici plurima exciderunt. Marcellin. Chron {illeg} Coss \(A.C. 442)/ Bleda et Attila fratres multarumqꝫ {illeg} populati sunt. Ib.

{illeg}Occ. Imp ad an 448. & Baronius ad {illeg} Constantij in vita S. Germ. apud Sur{illeg} regem Alanorum missum scil. {illeg} etBaron. \ex Surio/ narrant.

{illeg} death of Vallia King of y^e {illeg} Honorius made his colleague. {illeg} Historia AC 425. Phot p 194. {illeg} Idatius in Chron. Grot

{illeg} per 50 annos retinebantur {illeg} post pene 50 annos.

{illeg}ptum est^[15]

{illeg} script A.C 456 initio Imperij ejus {illeg} Boiorum his urbis.

{illeg} et Suevi in extremitate succe{illeg} Provincias. Wandali cognomento Si{illeg} scil.] subversis Hispaniæ Provin{illeg} ad habitandum sibi provinciarum divi{illeg} et Suevi, sitam in extremitate maris {illeg} Provincias, & Vandali cognomine {illeg} civitates & castella residui a plagis prædic <18v> ctis {sic}, barbarorum per provincias dominantium se subjiciunt servitute. Constantinus post triennium invasæ tyrannidis ab Honorij duce Constantio intra Gallias occiditur. Idatius in Chron.

Anno       Vandali Silingi obrutti. Ib.

Anno ultimo Walliæ, Alani adeo cæsi a Gothis fortiter vallati Idat. Chron.

Constantius ante Constantinum patrem Tyrannum Britan. occiditur Viennæ Sozom l 9. c 13. Olympiodor.

Rex Alanorum Beorgor apud Berganum a Patricio Ricimere peremptus est. Rustico & Olybrio Coss. Cassiod. Chhron.

Post Augustulum Odoacer rejecto Imperatoris nomine Regis vocabulum assumens res Romanas gubernavit. Evagr l 2. c 16. Odoacer τὰ ῾ρωμαίων μεταχειρίζεται πράγματα –

Zosimus & Orosius (& forte Procop in alij                ) Ortum Tyrannorum in Anglia tunc cum Barbari Galliam invasissent fuisse et {illeg} anni 408 indeqꝫ occasionū sumpsisse.

Constantinus post triennium invasæ {illeg}

Roma capta 9 Kal Sept. Add{illeg}

De novissimo tempore et de his qui sunt in eo decem regibus in quos dividetur quod nunc regnat imper ium significant iohannes Do{illeg} discipulus in Apocalypsi, edisserens quæ fuerint decem cornua quæ a Daniele visi sunt dicens Decem cornua quæ vidit decem reges {illeg}

Dividi regnum oported|t| in {illeg} Daniel finem {illeg} digitos ait pedum esse Imaginis {illeg}sul Irenæus l 5 p 607.

Tanatum qui nunc tenet {illeg} status cujus abscessio in decem {illeg} dispersa {illeg} {Ter}tull. lib. de resurrect. Carnis {illeg}

Moris est Scripturarum {illeg} {Da}niele decem cornua decem {illeg} in Zach 1.

<19r>

Post obitum Constantini M. turbatæ sunt Orientis urbes, sed urbes Illyrici & quæ in occidentis partibus sitæ sunt quievere, Nicæno Concilio adhærentes. Socr. l 2. c 2

Thracia sub Constantio. Socr. l 2. c 13.

Philippus Præfectus Prætorij jussu Constantij. Paulum Constantinopoleos Episcopū inde relegavit in Thessalonicam Macedoniæ Metropolim, præcipiens ut in ea civitate (ex qua ortus erat) degeret. Et reliquas quidem urbes Illyrici adeundi paucitatem ei concessit, sed ad Orientis partes vetuit accedere Socr l 2. c 16 \Sozom l 3 c 9/ Non longo post tempore Paulus Thessalonica Corinthum se pergere simulans in Italiam navigavit, et {illeg} earum partium Imperatori causam suam exponit Socr l 2. c 17. At Imperator Occidentalium partium cum ea quæ perpessi fuerent \is & Athanasius,/ cognovisset, condoluit. C 18.

Serdica urbs Illyrij{illeg} videtur fuisse sub Constantio Socr l 2. C 20

Ad usqꝫ Consilium Serdicense communicabant Orientales & Occidentales, sed exinde \ab/ Oriens|t|e Occidens divulsus est occidens & communionis inter utrosqꝫ limes fuit mons sucorum qui Illyrios Thracasqꝫ disterminat: et ad hunc usqꝫ mont{em} indiscreta et promiscua erat omnium communio licet in fide inter dissentirent: Vlterius vero degentibus non communicabant. Socr l 2. C 22.

Macedoni{illeg}|o| Constantinopolim recupera\n/tæ, Omnes urbes Imperij orientalis turbabantur maximè verò Constantinopolis, quam perturbationem auxit Macedonius Achaiæ verò et {illeg} civitates & reliquæ occiduarum partium ecclesiæ, tranquille {illeg} quod inter se consentirent tum quod fidei regul{illeg} constantissimè retinerent. Socr l 2. c 27.

{illeg} occidentem occupavit 18 Cal Sept. Con{illeg}

{illeg}illum infert juxta urbem Aqui{illeg} Romani Imperij portio quæ ad {illeg} Constantio accessit. Sozom l 3. c 2, {illeg}Occidentales non amplius inter se {illeg} neqꝫ invicem communica{illeg} Occidentales verò usqꝫ ad Illyri{illeg} 3.

Constantino mortuo Delmatius [fratris Constantini filius] vi necatur. Ita ad tres orbis Romani dominatio redacta est Constantium et Constantem, filios Constantini Hi singuli has partes regendas habuerunt: Constantinus junior cuncta trans Alpes: Constantius a fratre Propontidu Asiam atqꝫ Orientem: Constans Illyricum, Italiamqꝫ & Africam. D{illeg} Thraciam Macedoniamqꝫ & Achaiam: Annibalius Delmatij Cæsaris {illeg}Armeniam nationesqꝫ circumsocias. Sexti Aurelij Victoris Historia A{illeg}

Constantius {illeg} cuiqꝫ fratrum suam partitus, obti{illeg} extenditur. Eunapius in Ædesio.

<19v>

Divulsis inter se ac distractis sicuti dictum est aliarum opinionum sectatoribus, Ecclesia Catholica magis magiqꝫ indies crescebat; cum ad eam plurimi accederent, tum ex dissidentibus inter se heræticis, tum præcipue ex multitudine Paganorum. Sozom l 7. c 20.

Athanasius in vita Antonij comparing y^e number of Pagans & Christians w^ch were converted to monkery says Quanti ab errore gentium retracti nostro juncti sunt gregi? tanti certe in paucorum dierum spatio{illeg} ex Idolorum superstitione conversio, omnem per annum credentium vinceret turbam.

Orosius, A.C. 4{illeg}|1|7, speaking of y^e heathens: Iam inquit paucissimi remanserunt, qui nunquam aliquo persequente puniti sunt Oros. l. 7. c 28.

Decedenti Theodosio duo filij successere, Arcadius natu major qui Orientis et Honorius qui Occidentis Imperium tenuere. Sic enim divisum jamdudum a constantino ejusqꝫ filijs, qui eo rem traduit urbemqꝫ ante omnes longe clarissimam constituit & ab eo nominari voluit. Procop de Bel. Wand. lib 1. Sic et Pomp. Lætus disertè trocans \tradens/ divisionem Imperij sub mortem Constantini factam, vocat Constantinopolin Caput Orientis {illeg} ✝ Cum duo urbes primariæ sint universi terrarum orbis, altera a Romulo, altera a Constantino condita – quæ imperij cum eadem maxima urbe consors effecta sit. Themistius Orat. 18 in Legatione ad Theodosium sub initio imperij ejus.

Sequitur bellum illud horribibile inter Constantium Magnentiumqꝫ apud Mursam urbem gestum in quo {mula} Romanarum {illeg} in posterum nocuit. Oros l 7 c 20. Ingentes Imperij Rom{illeg} dimicatione consumpta|æ|s sunt, ad quolibet bella externa {illeg}, quæ multum triumphorum possent, secuuritatesqꝫ conferre. Eutrop. {illeg} Constantius Magnentium apud Murs\i/am vinc it. in quo pello pene nunquam amplius {illeg} consumptæ sunt vires, totius {illeg} se Manentius in Italiam recepisse apud T{illeg} Aurel. Victor in Epit. Vicit Constantius magna hostium et suorum & {illeg} verum hostes ad multam partem noctis cæsi. {illeg} fuere supra 54 millia pugnatorum. – Exercitus Tyranni fuit ex 30 millibus Constantij vero {illeg} millia pugnatorum habuit {illeg} 24 hinc prope 30. Ex pugno attritæ fuerunt \Imperij/ Romani Impera {illeg} cæci et numero et {illeg}bore ad quævis externa bella sales fuisse{illeg} lat. Secundo de{in}ceps pugnatur, & Magnent{illeg} fugit {illeg}bo occiditur. (Ib.{)}

Primo quidem [congressu apud Mursam scil{illeg} damnum passus recollectis postea paulum viribus, commiss{illeg}o valideqꝫ victus, amissisqꝫ fermè omnibus suis, Lugdunum {illeg} Philostorg. l. 3. c 2{illeg}

<20r>

Anno ab urbe condita 1138 Theodosius (A.C. 384|3|\4/) Theodosius 41^mus interfecto per Maximum Gratiano, Imperium Romani orbis solus obtinuit, mansitqꝫ in eo annis undecim, cum jam in Orientis partibus sex annis Gratiano vivente regnasset. Oros. l 7. c 34.

Valentinianus post 30 dies Valentrem fr. socium fecit Imperij. Socrat.

Qu

<21r>

Pacatus in Panegyrico \written immediately after y^e war of Maximus/ speaks thus to Theodosius. Ille felicitatis publicæ auspex dies qui te primus inauguravit Imperio – Iacebat innumerabilibus malis ægra, vel potius dixerim exanimata Respublica, barbaris nationibus Romano nomini velut quodam diluvio superfusis. Sed par causa replicare causas & placatum ulcus offendere. Nam cùm per se vivax sit recordatio calamitatum, tum mihi metus hanc gaudiorum præsentium lucem tristium commemoratione fuscare. And a little after he thus introduces y^e Commonwealth speaking perswading Theodosius to accept of y^e emperial dignity: Parum ne me Theodosi hactenus distulere fata, ut insuper tentes moras augere fatorum? an nescis rem tuam per momenta consumi? Nescis me tibi tuisqꝫ decrescere? Quidquid aufert Alanus id olim desiderabit Arcadius. Perdidi infortunata Pannonias: Lugeo funus Illyrici: specto excidium Galliarum. Principum senior in tanta bella non sufficit: alter etsi futurus sit alliquando fortissimus adhuc tamen parvus est. Tu dubitas exipere collapsam & ut nihil differas sero reparandam? &c. And then afterward describing y^e flourishing state of y^e Empire w^ch followed upon his victories, adds. Siqui forte sunt Barbarorum qui nondum virtutis tuæ fulmen exceperint, nominis terrore perculsi et velut afflati {ami}scant. Tua enim Imperator auspicia non hæ textum gentes tremunt {illeg} nostro sylvarum intervalla vel flumina montesve distinguunt; sed quas {illeg} ardoribus inaccessas aut continua hieme separatas {illeg} interfuisse æquoribus adjunctas natura disterminat. Non Oceano Indus {illeg} medio sole securus est. Et quo vix {illeg} Romanum accedit Imperium. Dicamne ergo receptos {illeg}ris suficere cultorem? Dicam a {illeg}petitas? Dicam interdictum Scythis {illeg} esse fugientis Albani? Quæcunqꝫ natio Barbaro {illeg} unquam nobis fuit aut boni consulit, {illeg} serviat. Persis ipsa Reip: nostræ {illeg} famosa funeribus, quicquid unquam {illeg} obsequio. Deniqꝫ ipse ille Rex {illeg} fatetur timorem & in his te {illeg} mittenda, gemmis sericoqꝫ præ {illeg} tua esseda suggerendis. Nec tamen {illeg} gratiam locuturum: triumphis tuis {illeg} in remota terrarum vincendo procedis {illeg} nostræ regna Orientis extendis, Quon{illeg} Tyrannus ad scelera secretum. &c

{illeg} \ne/ in urbibus tuis et a populis tuis {illeg} natio externa non vidit, idqꝫ ita crebro {illeg} quàm nobis: nec frustra cum æstates <21v> {omnes} foris, hiemes domi ducens, civibus hostibusqꝫ pari sorte, anni spacia diviseris: Et si qui forte sunt barbarorum qui nondum virtutis – pge ut supra.

Afterward speaking of y^e expedition ag^t Maximus \he signifies y^e subjection of y^e Huns & Alans y^t had invaded y^e Empire /as well as of y^e Goth\/. Ibat sub ducibus vexillisqꝫ Romanis hostis aliquando Romanus & signa, contra quæ steterat sequebatur: urbesqꝫ Pannoniæ, quas inimica dudum populatione vacueret, miles impleverat. Gothus ille & Hunnus et Alanus respondebat ad nomen & alternabat excubias & notari infrequens ferebat &c.

Aventinus in suis Boiorum Annalibus Maximum a Francis Renum transgressis victum fuisse in pago Rhenano, qui dicitur Sicilia.

De fundatione ædificatione Constantinopoleos mox post Consil. Nicæn. Vide Socr l 1 c 16. Reginæ urbium Romæ exæquans Constantinopolim vocavit nominavit utqꝫ nova Roma vocaretur lege sanxit. Ib.

Socrates narrans ejectionem Demophili ex Constant. addit: ad hund|c| modū Ariani cum 40 annis ecclesias obtinuissent, – ex urbe decesserunt consulatu Gratiani 5^to & Theod. 1, 6 Cal Decemb.

Byzantij urbem Romæ æqualem esse & principatus consortium obtinere constituit, – cumqꝫ amplificatam ingentibus muris cinxisse civibus impleri curasset & magnis operibus ambitiosè exornasset juniorem Romam Constantinopolim nominavit; & reginam constituit omnium qui Romanam d{estinam} incolunt sive ad septentrionem sive ad meridiem sive ad ortum solis ortum sive ad mediterraneum mare: initio sumpto ab {illeg} sunt & ab Epidemno, alijsqꝫ ad Ionium {illeg} Libyas qui illic degunt juxta Promontorium {illeg}a Curiam quam Senatum vocant æm{illeg} honores ac dies fæstos illis attri{illeg} Deniqꝫ cum urbem sui nominis {illeg}duisset, voto suo haudquaqua {illeg} crevit, ut et incolarum {illeg} omnium consensu judicetur {illeg}

Arriani Constantinop pulsi {illeg}sius occupaverant, quadragesimus {illeg}

Ait Philostorgius Constan{illeg} {By}zantio Constantinopolim condidisse {illeg} dum civibus distribuisse & rem{illeg} ita ut honore et gloria cum {illeg}

Anno Constantini 24, A.C 431 {illeg} nuditate. Hieron in Euseb Chron.

Constantinopoleos fundamenta {illeg} teste Cedreno. Chron: Alxandr {sic}. v {illeg}nia celebrata A.C. 330 Mense M{illeg} Vrbs perfecta A.C. 332, 333 & 334 {illeg}

Lactantius ponit decem reges ultimis {illeg} 10 reges esse 10 Regna

<22r>

Clemens Alexandr: lib 1 Strom: ait: Natus est dominum noster octavo & vicessimo anno (i.e. æræ Actiacæ, per quà{illeg} Ægyptij tunc utebantur) nec autem annus incipiebat \Hujus æræ caput est mense/ August{illeg} 29. Ann Vrbis 724 Iuliano 16. Quare cum Ægyptij Christum 6^to Ianuarij natum crediderint, Natalis ejus incidit in an Iulianū 44 Augusto 13 & Plautio Silvano Coss: quæ est ipsissima Epiphanij sententia. Nam aut Coss. Lentulo et Messalino i.e. Anno Vrbis 751 Iuliano 43 aut sequenti natus perhibetur. Hæc Petavius Doct Temp l 12 c 1. NB Hoc est antiquissimū testimonium de natalitijs Christi.

Καὶ τεις δεκάδας ἐτων πολιτευσάμενος ἐβαπτίσθη ὑσπὸ Ιωάννου. Et tres annorum decurias cum vixisset, baptisatus est a Iohanne, Ignat. Epist at Trall. Sed tamen forte non impleti erant, nam Luc 11.21 de {illeg} die dicit quod \ubi/ impleti sunt dies octo circumcisus est Christus, quod tamen octavo die factū. Iustinus in Dialog cū Tryphone dicit καὶ τιάκοντα ἔτη, ἢ πλείονα ἢ καὶ ἐλάσσονα μείνας, μέχρις οὑ προελήλυθεν Ιωάνης κη/ρ\υξ ἀυτου. Et 30 plus minus annis manens donec prodijt Ioannes ipsius præco.

Onufrius & Pererius (cum Clemente Alexandr.) constituunt natalitias anno ante ærā vulgi. Idem facit Eusebius ni fallor. Vide {illeg} et Epiphanium Hæres l 51. Ibidem dicit Epiphanius quod vitioso cyclo tunc utebantur Iudæi ac biduo tunc Neomeniam Nisan ab exacto Novilunio \(maximè)/ κατα προέμπτ{illeg}\ω/σιν discessionem fecisse.

Chrisostom. Hom. de principibus Apost Tom 5 scribit Paulum 35 annis Christum|o| inservisse. Et Hieronymus in Catal. refert Paulum anno post passionem 37^mo mortuū esse, anno Neronis 14^o. Cæterum huic \forte/ nihil concluditur.

Beda lib. de Temp. {illeg} cap 10. Habet enim inquit nisi fallor Ecclesiæ fides dominum in carne paulo plus quam 33 annis usqꝫ ad suæ tempora passionis vixisse quia videlicet et 30 annorum fuerit baptizatus; sicut Evangelista Lucas testatur & tres semis annos post baptisma prædecaverit &c. Postea: Nam quod Dominus 15 Luna feria sexta crucem ascendevit, & una Sabbatorum id est die dominico resurrexerit e mortuis nulli licet dubitare Catholico.

Tertullianus & plures veteres Pascha referebant ad Mart 24|5|

Euseb: lib 8 de Demonstrat: Prædicationi dominicæ τρία καὶ ἥμισυ, ἔτη disertè tribuit. & lib 1 Hist cap 9 quatuor annos non integros.

Phlegon Adriani Liberius & Olympiadum computator egregius defectionem solis Christo moriente sic meminit: Quarto autem anno 202 Olympiadis memini et excellens inter omnes qui ante eam acciderant defectio solis facta {Dies hora} {illeg} in tenebrosam noctem versus ut stellæ in cœlo visæ sint &c. Hæc apud ex lib 13 primum Africanus tum Eusebius ex eo descripsit in Chron.

Tiberium de rebus christi ex Palæstina a Pilato certiorem factum, de eo in Deorum numerum ad Senatum retulisse, eoqꝫ repugnante, ipsum in Sententiâm manentem periculam accusatoribus Christianorum esse comminatum refert Tertullianus in Apologetico cap 5 & 20. Euseb in Chron & Hist Ecclesiast l 2. C 2. & Guildas in Epistola de excidio Britaniæ. Vnde primam {illeg} {persecution}em [partim Sauli conversionē partim] Tiber{illeg} finem accepisse, dicendum est. Vsser Ann. ad A.D. 35.

Anno Dom. 26 Valerio Gr{illeg} accessit Pontius Pilatus in Iudæa. Ioseph l 18. c 3

Bed. 36. {illeg} Pilatum {illeg} Romam proficisci postquam decem jam annos in Iuda regisset. (Ioseph l 30 c 5.) {illeg} 5 ampliùs menses (Vsser) Sed prius quàm Romam perveni{illeg}essit Tiberius. (Ioseph ib.)

<22v>

Vitellius \cum Herode Tetrarcha & amisis ascendit/ Hierosolyma {venit instante} Sacrificaturus Deo in Festivitate quæ instabat publica, & quarta die post adventum litteras de Tiberij morte accepit. (Ioseph l 18. C 7) Tiberius autem obit 17 Kal Apr (Sueton in Tiberio c 13. Tacit Annal 6. c 50) vel 7 potius sive Mart 26 cum post Augusti excessum imperasset an 22 mens 7 d 7 ut in fine lib 58 refert Dio. non mens. 5, d. 3 ut Ioseph l 18 Antiqu. c 8 neqꝫ mens 6 d 3, ut \Ioseph./ in lib 2 belli (ca. 8. κεφ ιε) Id.

Phlegontis verba de eclipsi refert etiam Philoponus \[Author Græcus]/ l 2 de mundi creat. c 21 sed refert ad an 2 Olymp 202. Ait, Plegon Tiberium imperasse secundo anno centesimæ nonagesimæ octavæ Olympiadis eclipsim autem hanc contigisse anno quarto ducentesimæ secunde Olympiadis ita ut supputentur anni a principio Imperij Tiberij, usqꝫ ad quartum annum ducentesimæ secundæ Olympiadis fere sint novendecim anni

Quod etiam Lucas in Evangelijs narravit. Nam anno 15 Tiberij ait prædicationem Ioannis Baptistæ contigisse, unde prædicatio evangelica prædicatio initium sumpsit, quæ non omnino per integros quatuor annos duravit ut Eusebius libro primo Historiæ Ecclesiasticæ ex libro Antiquitatum Iosephi id colligendo demonstravit. Cùm enim inceperit sub Anna Pontifice & post ipsum tres alij Pontifices extiterint, (erat autem annuus Pontificatus) sub Caipha qui post ipsos Pontificatum gessit, finem sumpsit Christo crucifixo. Erat autem annus Ol. imperij Tiberij Cæsaris decimus nonus. Philopolus l 2 de c 21 περι Κοσμοποιιας.

Eusebij autem hæc sunt verba. Refert porro divina scriptura totum prædicationis suæ tempus sub Anna & Caipha Pontificibus illum exegisse: id scilicet significans; temporis spatio quo illi sacerdotium administrarunt, universam Christi prædicationem terminatam fuisse. Cum ergo ab Annæ pontificatu exorsus ad Caiphæ Pontificatum docere perstiterit vix hoc temporis intervallo quadrennium integrum continetur. Quippe cùm – Sacerdotium perpetuum & hæreditarium esse desierat – & a præsidibus Romanis alij subinde atqꝫ sacerdotes constituti non plus quàm anni spatio munus illud gerebant. Certe Iosephus autem ab Anna ad Caipham quatuor continuò ordine sacerdotes fuisse in decimo octavo Antiquitatū libro narrat his verbis: Valerius Gratus cum Annæ Sacerdotium ademisset Ismaelem Baphi filium in ejus locum promovit. Qua non multo post remoto, Eleazarum supradicti Annæ filium sacerdotem designavit. Interjecto deinceps anni spatio cùm huic honorem abrogasset Simoni Canithi filio Sacerdotiū tradidit quo munere non ultra annum perfu\n/ctus, mox Iosephum cui etiam Caiphæ nomen fuit successorem accepit, &c. Euseb: Ecles. Hist. l 1. c 10.

Vitellius Marcello amico ad Procurationem Iudee misso, Pilatum jussit Romam proficissi – Ita ille decem annis exactis in sua Provincia cum necesse habere parere Vitellio, ad urbem iter suscepit: quia prius quàm perveniret vita excessit Tiberius. Vitellius autem in Iudæam profectus pervenit Hierosolyma in ipsa \Paschatis/ festivitate quam Pascha dicimus, – deinde in locum Iosephi Caiphæ pontificis subrogato Ionatha Anani Pontificis filio, iter fecit {illeg} Antiochiam tempore a Tiberio literas accepit mandante {illeg} cum Artabano Part{illeg} rege fœde faceret. – Et his ad Vitellium scriptis, simul Heb{ræo}rum et Alanorum {magnis præ} sollicitavit ad inferendum quamprimum {illeg}lano –Quo {illeg} \{illeg}/ finito, & fœde <23r> \ad Eufratem/ percusso, Vitellius Antiochiam redijt, Artabanus in Babyloniam. Tunc Herodes volens primus {illeg}nunciare Cæsari de impetratis obsidibus, omnibus diligenter perscriptis misit ad eum per tabellarios nihil amplius relinquens significandum per Consularem Præsidem Quare supervenientibus Vitellij literis, Cæsar rescripsit omnia sibi ante esse cognita ex Herodis nuncijs. Tunc etiam Philippus Herodis frater diem suum obijt anno Tiberij principatus vigesimo, quum ipse præfuisset 37 annis Trachonitidi & Gaulanitidi & Batanææ. – Et quia sine liberis decesserat ditionem ejus Tiberius Provinciæ Syriæ attribuit. – Interea {illeg} Eodem tempore Herodem inter & Aretam regem Petræ bellum exoritur in quo Herodis exercitus perijt. Hæc Herodes per literas Tiberio significat. Et Tiberius scribit Vitellio ut {illeg} \Aretæ/ bellum inferat. – Dein Vitellius \cum Exercitu/ in Arabiam pergens, cum Herode & amicis \ascendit/ Hierosolyma sacrificaturus Deo qui festivitate quæ tunc instabat publica. Quo postquam ventum est, honore summmo exceptus a populo hæsit ibi triduo, & interim a Ionatha in fratrem ejus Theophilum Pontificatum transtulit quarta autem die literas accepit de obitu Tiberij. Ioseph. l 18. c 5, 6, 7.

Scribit tamen idem Iosephus Gratum a Tiberio \regnū ineunte/ constitutum Iudææ Præsidem & officium per 11 annos funxisse, dein Pontium Pilatum annis 10. l 18. c 3.

|De| Defectum autem solis sub Tiberio Cæsare, quo imperante Iesum constat Crucifixum, deqꝫ magnis ejus temporis terræ motibus etiam Phlegon scripsit in 13 vel 14 Chronicorum volumine. Origen contra Celsum l 2.

Basilidis sectatores baptismi {illeg} Christi diem celebrant, totam precedentem noctem in lectioni{s} {illeg} Dicunt autem eum esse quintum decimum annum Tiberij. qui {illeg} Aliqui autem eum esse undecimum ejusdem {illeg}lius disserentes, aliqui anno 16 Tiberij 25 Pham{illeg} 9 Pharmuthi dicunt passum esse Dominum {illeg}

^{[Editorial Note 9]} <24v>

{illeg}undo invadunt Rhetias

{illeg} of Alaricus inva{illeg}|s|ion of Italy A.C. 408 \{illeg}/ before y^e battel {illeg} saith. Iam fœdera gentes Exuerant {illeg} saltus & Norica rura tenebant. And a litte before

{illeg} of Gallia Britain & o & other place \provinces/ {illeg}

{illeg} Germanaiam primum invadent & {illeg} {illeg} nunc tandem sibi vendicant. Orat{illeg} edit Basil 1551

{illeg} A C 477, et Gebuldus circa an 476 (Arenti {illeg} Wallamiri \ab Hunnimundo occisi/ Sigonius refert ad an 471

Attila \{illeg}/ {illeg} armatorum, {illeg} & primò per totam eos tanta eferbuit Dei indignatio ut {illeg} omninò civitatem castellum vel oppidum aliqua a furore eorum potuerit tutari munitio. Postremò Aureliam urbem ais obsidentibus, ad subsidium Galliarum advolavit Patricius Romanorum Ætius fultus et ipse Theodorici Visigothorū regis & Merovæi Francorū regis aliarumqꝫ gentium copijs militaribus. Conserto prælio pugnatum est in Campis Cathalaunicis &c /Sigebert\

Arthur filius Vtherpendragonis. Ib.

A.C. 459 Ostrogothi duce Theudemire Suevos vincunt Hunnimundum capiunt & liberant. 461 Hunnimundus Ostrogothos aggreditur Walimirum perimit. 462 & |463| Theudemir Suevos vincit.

Franci in Franconiam ducibus Marcomiro et Sunone Sicambria egressi considere secus Rhenim in oppidis Germaniæ. Ceperunt autem A.C. 386 Imperij Gratiani ultimo. Istorum anno scdo Franci Quintinum et eradium Romanorum Duces juxta Treverim delent. \Magn/ Chron. Belg.

^[18]Attila triennio obsidet capit incendit. Plura præterea ejusdem regionis castella succendit ac diruit: Concordiam, Altinum, \sive/ Patavinum solo coæquavit. Exinde per universas Venetiæ urbes, i.e. Vincentiam, Veronam, Brixiam Bergomum &c nullo Hunni bacchabantur. Mediolanum Ticinumqꝫ diripiunt, Æmiliam spoliant.

Artaxerxes vocatur Artaxerses & Xerxes Xerses a |(1)| < insertion from lower down f 24v > (1) Iulio Hilarione de mundi duratione apud Bibl. S. Patr. & P. Diac. l 14. < text from higher up f 24v resumes > Iornande in Regn {illeg}|Gates| &

Attila Aurelianensem urbem obsidebat. |{Apol}| Sidonius. Ep 15 l 8.

Regnum Assyriorum occiso Sardanapalo in Medos t delatum est translatum est (Euseb: Chrō l 1 & l 2. (Diodorus. Sic. l. 2. ex Ctesia.

in Persas (Ib.           ) duravit ultr \fere/ annos 260 (Euseb. Diodorus Sue \& regnum Medorum/. Iornandes Regn /succes\ ultra 300 annos juxta Diodorum ex Ctesia scribentem

Vrbs Ninus ad Euphratem flu. \a Nino/ condita. Ejus urbis dirutæ vestigia restabant tempore Diodori (Diodor. l 2.) Dicit Etiam Diodorus quod Medis Sardanapalum in urbe Nino obsidentibus Euphrates continuis imbribus exrescens {sic} urbis partem inundabat <24r> & Murum ad stadia 20 dejiciebat: et {illeg} cepisse, quia prædictum fuerat ab oracu{la} {illeg} nullo capi Ninum posse nisi fluvius urb{illeg}

Valamir Illyriū vastabat ante {illeg}

Sidonius in Majoranū Carm 5 {illeg} reign saith Conscenderat

In eodem carmine Macedones {illeg}

Macarij duo, Paphnutius, Or, Ammon, Iohannes, Sarmata, Hilarion, Anonius, omnes Monachi. Apollinaris Sidonius Carm. 6 Ad Faustū Episc.

Burgundiones una cum cæteris invadunt Gallias. Freculph \Chron/ Tom 2. l 5. c 5 (P. Diac. l. 13.)

Roma capt 9 Kal. Sept. P. Diac Miscell

Porro Vandali Alanis sibi sociatis et Germanis qui nunc Franci dicuntur ascitis transeuntes Rhenum fluvium Modogisclo duce, habitaverunt in h|H|ispania P. Diac l 14

Ætius Attilam Arelianos obsidentem {illeg} aggreditur. P. Diac l 15

Non prius veniet Dominus quam regni Romani defectio fiat & appareat Antichristus qui interficiet sanctos reddita Romanis libertate, sub suo tamen nomine {illeg} Ambros in Ep 2 Th. 2. Si alius venerit in nomine suo &c. Ambros applicat ad Antichristum. Ib. Qui nunc tenet tenebit donec de medio fiat – et tunc revelabitur ille iniquus &c Post defectum \regni/ Romani Imperij apariturum Antichristum dicit. Ambros: ib.

Equidem vereor ne præsens rerum status ignis illius in expectatione positi fumus quidam sit: ne his \[dissidijs]/ Antichristus superveniat, ac nostros lapsus & morbos in principatus sui occasionem arripiat. – Verum regnum in seipsum prius dividi oportet. Greg. Naz. Orat. 14 de pace.

Athanasius Antonij vitam conscripsit, monasticæ vitæ præcepta tanquam lata lege promulgans. Greg. Nazianzen Orat 21.

Origenes contra Celsum lib 6. Applicat Dan 8 23 [Exorietur rex impudens facie &c] ad Antichristū ut et illud Dan 9 27 Καὶ ἐπὶ τὸ ἱερὸν βδελυγματων ερημωσεων, και ἕως συντελειας καιρου συντέλεια δοθήσεται ἐπὶ τὸν ἐρήμωσιν.

De defectu autem solis sub Tiberio Cæsare, quo imperante \Iesum/ constat crucifixū deqꝫ magnis ejus temporis terræ motibus etiam Phlegon scripsit in 13 vel 14 Chronicorum volumine. Origen contra Celsum l 2.

Vereor ne in decem regibus – fallanur {sic}, atqꝫ ita Antichristus inopinatus adveniat non existentibus tot regibus in orbe Romano. Quid enim si numero isto denario universitas regum significata est. Augustin De civitate Dei l 20. c 23.

<23v>

To make way for y^e {intpreta}tion of these Prophesies, it {illeg} {convenient to determine} {illeg} reigns of y^e Persian Kings, & y^e {illeg} of {illeg} on w^ch they depend.

The {illeg} in Persia Ann 1. Olymp 55 \ex antiquis monumentis collig{illeg}/ {illeg}us, Plegon, aliiqꝫ apud {illeg} & {illeg}rem, nec non apud Afri {illeg} ut refert Eusebius {illeg} de Præp. Evangel. Item Clemens Alexandrinus, 1 Strom. Cyrill lib {illeg} contra Iudæos, Hieron in Dan Euseb \{illeg}/ Chron. Hieron: in Dan 9 {&c}) and this was 228 years from this year to y^e last year of Alexander y^e great in Persia {illeg} was 228 years before {y^e} beginning of Alexander {illeg} or 230 inclusively (Africanus {illeg} {y}ears before y^e death of Alex{ander (Euseb l 1 D}{illeg} 2) & 588 before y^e baptism of Christ {illeg}on.) Moreover Cyrus reigned 30 years,^[20] {illeg} Dionysius apud Ciceronem lib: 1 de Divinat. Trogus l {1. Clemens Alexand}rinus 1 Strom. Eusebius – Hieron in Dan 7. Oros. l 2.)(& then {Cambyses} Ponit tamen {illeg} And then Cambyses 7 years & 5 months, Smerdes 7 months & Darius Hystaspis 36 years (Herodotus, Euseb Ptolomæus, Ab Eusebius, Abul-Pharajius,) And then it was almost 21 years (Diodor. Euseb Ptolom. Euseb. Sulpitius. Abul-Pharajis|u|s,) who was slain by Artabanus An 4 Olymp 78 (Diodor. Euseb.) & 7 months after (Euseb. Hieron. Sulpit. AbulPhar.) but in y^e same year (Diodor was Artabanus also \upon suspicion of treason/ slain by Artaxerxes & that \(Euseb Hieron. Sulpit. AbulPharaj.) & that/ about midsommer, for Diodorus refers it to y^e same \Olympic/ year & Eusebius to y^e year following: whence we may collect y^t Xerxes was slain in winter, suppose about November or December.

After Xerxes reigned Artaxerxes 40 years (Diodor ad Olymp 78.4 & 88.4. Eusebij Chron. Hieron: in c 4 Ezek. Sulpit.) & died An 4 Olymp 88 (Diodor ad Olymp 88.4. Euseb: Chron.)

<25r>

A.C. 336 Conciliu|j|m {illeg} Hieroslymitanū|i| {sic} legatis ad Cæsarem missis & Athanasiū cr{illeg} emicuit ibi Cæsaris ita ita ut post to atroces minas et tantopere da{illeg} Eusebanorum {sic} injurias inaudita causa e vestigio eferbuerit & omisso judicio qu{illeg} expectatione erat nos in Gallias relegarit. Athan. Apol 2.

Constantinus iras suas cum supplicium capitale posceretur, exilio damnatorum explevit. Concil: Alexandr. apud Athan Apol 2.

Nihil hoc Athanasio profuit qui oppressus calumnia, quasi reus homicida, ab illis in exilium actus est. Concil Alexand. Ib.

Et eodem tempore quatuor Presbyteros Alexandriæ, quanquam Tyrum non venerant, e finibus suis exterminarunt. Athan Apol 2.

Dei gratia plus in hoc negotio valuit quàm illorum scelerata malitia, quæ principis animum religiosum ad clementiam retraxit ut satis haberet, pro morte exilium irrogare. Consil Alexandr. ib.

Propter fidem quam semper tenuit Ecclesia & tenet; quod eam damnare {illeg} noluerit, missus fuerit in exilium, quia videlicet noluerit esse Arrianus: idcirco namqꝫ Athanasium perosum habitum a patre tuo non te fugit quandoquidem et tu in ea eum digneris persequi causa in qua fuerit et tuus pater persecutus. Lucifer pro Athan l 1. Idem Constantiū sic loquentem inducit: Nisi pater meus bene fecisset conferre se ad Arrianos; non ejus filij regnaremus. Ib.

Cum populus Alexandrinus continenter vociferaretur & precibus Deum soli citaret pro Athanasio|j| reditu, |&| magnus ille Antonius monachus de eo persæpe ad Imperatorem scriberet obsecraretqꝫ eum ut Meletianorum sententiæ minimè assentiretur sed eorum criminationes calumniarum loco duceret: Imperator tamen neutiquam suadere potuit sed scripsit ad Alexandrinos literas eisqꝫ criminis loco pertinaciam et turbulentum animorum motum objectavit, deditqꝫ etiam mandatum clericis & s. virginibus ut quietè se gererent: quin etiam constanter asseruit se neqꝫ destiturum de sententia, neqꝫ Athanasiū utpote seditiosum & judicio Ecclesiastico condemnatum, revocaturum. Nam etsi pauci vel ad odium vel ad gratiam judicare solent, tanem non esset probabile ut tanta illustrium & spectatorum episcoporum multitudo in simili errore versaretur: Athanasium autem contumeliosum esse, arragantem, dissidij & seditionis auctorem. – Porro cum accepisset Imperator Ecclesiam (Alexandrinam scil:) in duas partes diremptam, atqꝫ alteram Athanasium, \Ioannem/ alteram cum admiratione colere, Ioannem mulavit exilio. Hic Ioan̄es Meletij successor fuit jussusqꝫ a concilio Tyri habito Ecclesiæ communicare, & ut tum ipse tum omnes ejusdem cum eo sententiæ fautores honores suos in clero capesserent Sozom l 2. c 29.

At non Athanasium tantum sed et illi communione inhærentes, Ægypti Episcopos e sedibus suis expulsos esse & exulare jussos ipsimet testantur epistola synodali ex concilio Alexandrino celebrato \A.C. 339/ post reditum ab exilio in qua hæc leguntur. Cur, inquiunt, qui alios calamitates <25v> miserorum lacrymis prosequi oportere docent, ne ab exilio quidem nostro se quieti tradunt? Publica enim omnium episcoporum profligatio ex suis sedibus exterminatioqꝫ facta est; qui{illeg} ut nos antea pro exulibus habuerunt, ita nunc cum Athanasio patriæ rediti pro superioribus doloribus, lacrymisqꝫ quibus ejus vicem miserabamur, maximam vicissim hilaritatem & gaudium recepimus. Apud Athanas Apol 2. Baron 336. 17. Isthæc ipsi qui ea passi sunt. Eusebiani enim sicut in Athanasium ita pariter in eos illi communicantes \Ægypti/ Episcopos visi sunt damnationis sententiam irrogasse, & ut consortes criminum cum Athanasio ab Imperatore ut in exilium pellerentur itidem petijsse. Baron: ib.

Iulius B^p of Rome writing to y^e eastern B^ps about y^e Banishment of Athanasius & his partners says complains y^t he was not consulted. Cur, inquit, de Alexandria nihil nobis scribere voluistis? An ignari estis hanc consuetudinem esse ut primum nobis cribatur ut hinc quod justum est definiri possit? Athan Apol 2.

De Constantino hæc \Sulpit/ Severus ~ ~ l 1. Imperator etiam depravatur, dumqꝫ sibi religionis officium videtur implere, vim persecutionis exercuit: actiqꝫ in exilium Episcopi, sævitum in cleros, animadversum in laicos qui se ab Arianorum communione secreverunt.         Et Ruffinus post condemnatum ab Eusebianis Athanasium: Et gestam, inquit, in hunc modum ficta per orbem terræ mittentes, ad sceleris sui consensum, Imperatore cogente, cæteros episcopos perpulerunt. Ruffin l 1. c 17 in fin.         Lucifer Calaritanus sæpius Ariani hæreseos Constantinum insimulat. Sed et \apud/ Hieron. in Chron. (ann Constant 31) pariter legitur in obitu Constantini ipsum dogma arrianum declinasse. Baron an 336.35.

Constantius Rex in alijs quidem omnibus mitis et bonus veluti filius magni & perfecti Consantini qui rectam fidem integre servavit: sed et ipse Constantius pius fuit et bonus juxta multos modos: verum in hoc solum quod non secundum fidem parentis processit, deviavit, atqꝫ deliquit non ex sui causa, sed ab his qui rationem redituri sunt in die judicij, qui in apparenti{a} quidem Episcopi dicuntur, veram autem Dei fidem corrumpunt. Epiphan. Hær. 69. Athanasius contra | Ep. ad Serapionem.

Sub finem anni 30^mi Constantini Arius munitus literis Imperatoris et Episcoporum tendit Alexandriam. Sed civitas Alexandrina, magno tumultu concitato, restiterunt. (Athanas. de Syn. Socr l 1 c 75. Sozom l 2 c 28) Quam Concilium \statim/ indicitur Constantinopoli

Arium nequicquam apud Alexandriam commorantem ad se venire fecit Imperator, & Imperialibus edictis Concilium denuò Constantinopolim convocari: quo convenere illi maximè qui Arium atqꝫ Eusebium sectabantur. Ruffin l 1. c {illeg}

Cùm in hoc conc|s|ilio de \restitutione/ Arij consulendum est|s|et, subitò moritur Arius. de cujus morte Athanasius | Macarius fabulam monachicam contexuit, qu quod nempe jejuniijs {sic} & precibus Alexandri Ep. Constantinopolitani, viscera disrupta per Alveum decessere \decessere/ evacuata sunt, {illeg}|u|tqꝫ hoc jejunijs et precibus Alexandri homoüsiani factum, perinde ut precibus Petri contigit obitus Simonis Magi. \Athanas. Ep ad Serapionem./ Sed hæc fabula exinde satis confutatur quod non nisi post centum annos a morte Arij \in mundo/ recepta fuit nam hanc l dicit se ab scrip epistola quadam Athanasij didicisse & ideo narr\ar/e vo{illeg} quia tunc non nisi percaucis innotuerat.

<26r>

Delmatius Cæsar – haud multo post [mortem Constantini] oppressus est faction{e mi}litari, & Constantio patruele suo sinente potiùs quam jubente. Eutrop lib 10 {illeg} \sed et vi militum. Delmatium oppressum Victor (in Constant in fin) tradit/ Constantius primum Constantium patruum /patrem Iuliani\ a militibus interfici curat, deinde Delmatio Cæsari similes insidias struit – ac velum contra cognationem universam grassatus etiam his Annibalinum adjecit cum subornasset milites ut acclamarent alterius nominis milites imperium se {illeg} ferre p non posse quam Constantini filiorum. This Iulian & other heathens accuse him of cruelty towards his kindred, but Cedrenus (in Compend:) gives us y^e reason. Creditum fuit, sais he, Constantinum a suis fratribus, exhibito lethali veneno, extinctum fuisse, ideoqꝫ etiam sua manu extinctis \scriptis/ literis mandasse filio, nempe Constantio, ut a patruis sibi caveret, in eosqꝫ ulscisceretur: eas literas Eusebium Nicomediæ Episcopum accepisse, & Constantio recens ex oriente reverso tradidisse, indeqꝫ etiam Episcopatu Constantinopolitano potitum. Visum autem fuit absurdum {illeg} patruos istos simul universos velle occidere: ideoqꝫ decretum est rem cautè agendam.               Et Artemius \Præfectus Augustani &/ martyr (in actis ejus Martyrij apud Metaphr die 20 Octobr.) sic excusat Constantinum de imperata fratrum Iulian nece: Pater tuus Constantinu|us|s (sic Iulianum \Imp./ alloquitur) & ejus fratres priores ei fecerunt injuriam: ut qui ei malum venenum miscuerunt nulla omninò ab eo affecti injurà.

Exulantibus Meletianis Athanasianis, & Ioanne Meletij successore, vacat sedes Alexandrina \2 annos & 4 menses/, Nam Constantinus animadvertens animoistatem Athanasiorū in causa Arij ad Alexandriam \in/ Arium quamvis cum suis & Episcoporum literis munitum {illeg} consurgentium, devitandæ seditionis causa abstinuit a novo Episcopo mittendo.

Athanasius biennio integro & mensibus quatuor Treviris [scil. apud Maximinum ejus urbis episcopum] commoratus revertit Alexandriam litteris Constantini II munitus. Theod l 1. c 1 \idqꝫ mense Iunio A.C. 388 uno anno post obitū Constantini/. Ad id enim Maximinus Trevirensis episcopus apud quem Athanasius commoratus erat, conspirantibus secum alijs Occidentis Episcopis, Imperatorem tunc etiam Treviris commorantem instigaverat Legitur epistola \Constantini/ apud Athanasium et ejus sequaces, se quæ vel ficta est vel {illeg} ab occidentalibus Episcopis \conscripta/ Imperatore vel nesciente vel mentiente consilium voluntatem patris quam quam eam suspicor confictam fuisse post mortem Constantini, {illeg} nisi forte occidentales ex quâ \(sine legitione est) patet/ constat Constantinum ab occi sub prætextu quod Constantinus pater idem fecisset decrevisset si diutius vixisset.

Ejus reditum Orientales graviter tulere quod erat criminiqꝫ dedere quod suo ipsius arbitrio (cum cummunis Episcoporum con{illeg}ventus illud minimè decidisset) Ecclesiæ illius administrationem denuò occupasset (Socr. l 2. c 2) Sed Constantius ne P|F|ratrē irritaret, patienter sustinuit.

Adiger Adigere tamen Athanasij gesta {illeg} Eusebius Theognis et Theodorus frequenter in Imperatoris venientes conspectum, reditum Athanasij ab exilio multorum malorū causam extitisse dixere, & non Ægyptum solum verum etiam Palæstinam & alias finitimas gentes turbulentis eorum fluctibus graviter agitari. Theod. l 2. c 2. tandem et Romam et ad Imperatores Constantinum et Constantem contra Athasasium {sic} scribunt, sed ab Athanasio \(ut secum conspirantibus episcopis in unum Alexandriæ collectis)/ missi legati frustrarunt omnia. Athan. \Ep./ ad Solit. Causa quod tantopere desiderabant expulsionem ejus erat|n|t {illeg}|quæ|re{illeg}|læ| perpetuæ {illeg} Meletianorum <26v> quam Athanasius cæteriqꝫ secum conspirantes episcopi {illeg} in omnes non suæ fidei {illeg} \per ministros suos/ exercebant, ita ut ad verbera, carceres & cædes etiam aliquando deventum sit. Neqꝫ est \quod/ quisquam miretur tanta facinora commissa fuisse si consideret quod {illeg} \post triginta/ ab hinc annis, non m sub idem fere tempus cum in contentione inter Damasum et Vrsisinum {sic} pro competitores pro papatu \(ut alias de religione concertationes taceam)/ 130 cadavera \hominum occis Romæ/ uno die idqꝫ in Ecclesia occis occisorum cadavera reperta sunt (Ammian      ) quodqꝫ Ægytij supra omnes gentes commotio \in/ tumultum proclives erant monachi verò supra omnes alios pro religione \sua/ furebant. Si factionis Athanasianæ tand|t|a fuit audacia ut ipsis|u|s Imperatoris litt edictos \literis/ tumultu concitato resisterent abigentes Arium ab Ecclesia capessenda: quid non auderent contra \ecclesias seu conventus/ Meletianorum quos tanquam Arianos Hæreticos non minor odio prosequebantur quam Arium ipsū quosqꝫ \vi et armis sup{reme} &/ persequi ut sub Theodosio sic nunc pro \summa/ religione habuere. Si Athanasius non veritus pro Episcopatus adipiscendo {illeg} Imperatores in discordia adigere \Imperatorem ipsum vi per minstros suos fratres aggredere/ et Imperio (nisi quod aliorum humaniora concilia {illeg} sedarunt) m{illeg}|isc|re {sic} bellis, quid non audebit contra subditos Imperatoris auxilio destitutos. {& tanta} Athanasianorum p audiciam ex eo etiam consilias quod cum exularet Athanasius non potuit novus Episcopus constitui \Gregorius introduci/ sin militari manu quæ militares cum seditiones compesceret, id quod aliquando non sine cæde tumultuantium fieri potuit. Quicquid in Athanasium dixerunt Episcopi, Athanasius dixit in G{illeg}|rego|rium et Georgium successores suos. Et si illi rei quare non \et/ Athanasius, vel si ille innocens quare non et illi?

Episopi {sic} itaqꝫ clamores \non ferentes/ quærelas Meletianorum fatigare consilium generale \miserunt legatos & Pistum proponunt {illeg} \quendam ex Egypto/ vocarunt ut puto in testimonio/ per legatos suos Romæ commorantes proponunt \jusserunt/ concil: generale convocandum {illeg} & ipsi Iulio, si vellet, arbitrium causæ detulerunt \sed hac figmend|t|um Athanasianum est de legatis Orientaliū postulantibus consilium./ /(Iul. apud\ Athan: Apol: 2) ✝ < insertion from lower down f 26v > [✝ Sed interea non multo post Iulius {illeg} Pistū quedam quem legati orientales ex Ægypto Romam advocaverant [forte ad testificandum contra Athanasium] recusavit admittere in præsentiam suam eo quod non assentiret fidei homoüsianæ, & eapropter Legati se subdexere et rediere in Orientem. {illeg} (Iulius apud Athanas Apol 2. Iulius verò – gerendo, nec \Iulium/ nullorum testimonium contra Athanasium admittere velle nisi homoüsianorum. {illeg} \Vnde/ facile est videre unde sit quod Athanasius & socij tanta cum pertinacia \& Zelo/ adhærere voci homoüsio, viz: ne si admitterent non assentientes huic voci pro legitimis Christianis, {illeg} nubem testium suorum facinorum admitterent quorum testimonia non possent improbare. |Sciebat enim homousianos facinorarum vel pro vel {illeg} habere vel et nolle contra eum testari ne {illeg} principem suæ religionis perderent.]| < text from higher up f 26v resumes > Iulius [autem arrepta occasionē se exaltandi supra orientales,] vero legatos suos cum literis ad Eusebianos mittit ut aut certum diem definiens ut aut præsentes se sisterunt Consilio Romæ aut cognoscere se omnibus modis suspectos habere. (Athan. ad Solit & Apol 2) Orientales igitur animadvertentes \se/ dolu|o|m et ambitionem hominis illa queatos Putabat enim hac ratione vel Athasium {sic} justificari si non accederunt, vel si accederent (quod magis ambiebat) {illeg} se super Orientales extollere & se orientialibus superiorem agnosci & summum jus covovandi concilia \totumqꝫ mundum \quasi/ ad ejus tribunali sistendi/ sibi deferri. \Athanasius igitur Romam petit ibiqꝫ per 1$\frac{1}{2}$ an commoratur (Athan Apol 2)/ Dolum igitur /autem\ et ambitionem hominis Orientales detestati moras trahunt, idqꝫ eo magis quod viderent Iulium [antevertere sententiam communicando cum Athanasio \alijsqꝫ hominibus excommunicatis/ atqꝫ omnia ex ejus \eorum fere/ consilio gerendo.

Interea non multo post \dum Athan. Romæ moratur/ occiditur Constantinus, & non multo post Constantius convocat Episcopos Antiochiam ad celebranda quinqu encœnia ecclesiæ Antiochenæ anno quinto Constantij <27> {illeg} ipsis Constantij quinquennalibus, Marcellino et Probino Coss. (Athan de Synod. Socr l 2. c 5) A.C. 341. Conveniunt Episcopi 99 circiter (Hilar de Synod. Sozom l 3. c 5) & arreptâ hac occasione primò, substituunt Gregorium Episcopum Alexandriæ in locum Athanasij dein fidem suam hisce quatuor symbolis \a diversis eorum membris/ diversis occasionibus succesivè e{illeg}tis \popositis {sic} et a Synodo approbatis/, profitentur. [Vide Baron 341. 19 ad 26. Socr. l 2. c 7 habet duo prima. Athan. de Synod. habet tertiam quæ a Theophronio componebatur. Quantam mittebant ad Imp. Constantem estqꝫ apud Athan de Synodo Arimin \& forte hoc componebatur post concil Baron an

/.] In 2^do Symb habetur hoc: filium esse expressam essentiæ | οὐσίας patris imaginem. Et hoc Athanasius pro fide orthodoxa agnoscit (Athan: de Synod Baron 31|4|1. 23.)

Cannonem etiam constituunt ne Episcopus a Consilio depositus conqueratur ad Imp. vel absolvatur nisi a {illeg} pleniori consilio. (Concil Antioch t 1 c 12. Bar 341. 30.{)}

Vbi verò omnes Episcopi in unum convenere & Constantius etiam adfuit: complures eorum indignari & graviter Athanasium accusare cœperunt; quod scilicet legem de sacerdotio sancitam quam ipsi tulerant, contempserat; quodqꝫ prius Ecclesiæ Alexandrinæ administrationem occupaverat, quam potestas \esset/ ei a concilio permissa. Adjecerant præterea eum civibus causam mortis extitisse, propterea quod cum illam civitatem intraret, seditione excitata, multi occisi, non pauci in judcium {sic} adducti essent. Sozom l 3 c 5. Bar 341. 7.

Interea Iulius convocatis circum se episcopis Athanasium absolvit & irrita pronunciat acta{illeg} orientalium eo quod nollent eo {illeg} \citante/ ad Concilium venire. Marcellum etiam et alios quotquot \qui/ propter hæresin vel facinora sua vel hæresin excommunicati fuerant & ad Occidentales confugerant dissimulantes \negantes/ sua facinora vel hæreses & profitentes \vel simulantes/ fidem Nicænam, nulla ab|d|hibita rerum examinatione sed solis excommunicatorum testimonijs & quærelis confisi absolverunt. [Hoc enim de Marcello Iulius specialiter fatetur, Epist apud Athan Apol 2] & Baron 341. 50. Sic igitur dum orientales suis partibus defuncti \continuo/ purgant Ecclesiam monstrosis hominibus, occidens fit monstrorum receptaculum & nicæna fides fucus \& propugnaculum/ omnium facinorum hæresiumqꝫ. Et sic tandem mysterium iniquitatis quod in S. Pauli temporibus operari cœperat, desinit|ere| \cœpit/ in Nicænam fidem. Nec est quod mireris tot fuisse in hoc ævo viros sce episcopos sceleratos si consideres quod habiti fuere hæresiarchi in temporibus Imperatorum ethnicorum, {illeg} jam verò propter ampliatum honorem et potestatem Episcoporum improbos ambitione correptos magis inhiare ambire episcopatus.

Non enim solum Athanasius et Marcellus Episcopi cum quærimonijs de illatis injurijs sed et plurum \nonnulli/ alij Episcopi ex Thracia, Cœlesyria, Phœnicia, Palæstina huc convenere: Presbyteri item non pauci ex Alexandria, partim aliunde huc ad concilium accurrerunt & coram omnibus Episcopis ibi congregatis, inter reliqua dicta sua conquesti sunt vim et injurias Ecclesijs illatas{illeg} esse suasqꝫ ecclesias eadem quæ Alexandrina passas esse & in alijs ecclesijs similia designata. Iulius apud Athanas Apol 2.

De Marcello quoqꝫ \autem/ postquam de illo quoqꝫ ut impio in Christum perscripsistis vobis studui significare eum cùm huc venisset, affirmasse falsa esse quæ de se literis vestris scripta essent. Sed tamen cum a nobis postularetur ut de fide <27v> diceret, tanta cum fiducia per se respondit ut nemo non perciperet eum nihil a veritate proferre alienum, sed eadem pietate qua ecclesia, de domino ac salvatore nostro sentire: neqꝫ jam tantummodo sed olim hujus se sententiæ fuisse confirmabat &c Iulius apud Athanas.

Episcopi \Antiochiæ diutius commorantes/ compertis his quæ Romæ in concilio acta essent, dimittunt Legatos Iulij cum epistola ad Iulium in qua dicunt se indigno animo ferro se Romam honor et authoritas, nec opus esse in alia Synodo retractari, quæ in alia jam stabilita essent &c (Iul apud Athanas Apol 2.) seqꝫ indignantes acta Consilij{illeg} Tyrij a Iulio examinari Episcopo privato \coepiscopo/ examinari in questionem vocari \examinari/ (Iul. apud Athan. Apol 2. Bar 341. 56.)

Athanasio in Ægyptum reverso, mox Gregorius etiam Alexandriam tendit, cujus adventu \ex edictis imperatorijs promulgatis/ prænunciato, Athanasium \ad Episcopu/ tumultuantur, \{illeg} ad/ occupant Ecclesiam|s| \episcopi {illeg}/ & per vim tenere conantur: neqꝫ seditio comprimi aut ecclesiæ recipi potuere absqꝫ manu militari: unde turba et confusio {illeg} tandemqꝫ cumqꝫ {illeg} agebantur dimittere incen \comiscuunt Altare, diripunt ornamenta/ non amplius potuere retinere \flammas injiciunt/, incendunt Eccle Templum (sedem scilicet Episcopalem) & Athanasius \in medio turmarum suarum templum exiens/ clam aufugit. Hæc facta a grege & sub auspicijs egregii Athanasij. (Athan. ad Orthodox. Epist Concil. Sard. Orient. |Sozom l 3. c 3 fatetur hoc factum esse ab Athanasianis.|

Ecclesijs & baptisterijs flammæ injectæ, inquit Athan ad Orthodox: sed a quibus an ab ijs qui salvas in proprios usus Ecclesias optabant, vel ab {illeg} Athanasianis ne in inimicorum manus venirent.

Athanasius clam fugiens Epistolam scribit ad Orthodoxos ut vocat, in qua inclamat \lacrymas/ luctus, persecutiones \verbera cædes &/ martyria civium hoc tempore facta, & sic ingemescendo approbavit hosce seditiones \tumultuariam suorū tumultus resistentiam/, rebellionem, incendia; quasi summa facinora, si in suiipsius & fidei Nicænæ defensionem patrata essent pia & religiosa. Monachos dicit \alios/ pedibus militum obtritos sed quid monachis cum urbe \exorirasse/ alios gladijs fustibusqꝫ mactatos alios vulneribus plagisqꝫ mulctatos. \Presbyteros laicos & virgines in jus tractum &c/ Sed quid Monachis cum urbe cur ex eremis suis ad concitandum populum in urbem confluxerunt Et quare objecerunt impe \in urbem ad classicam populo \{canendum}/ confluxerint. cur se cum turpis suis/ in hæc periculu|o|m \facinora/ conjecere, sane mercedem \sane/ rebellionis tulere qui in {illeg} regem ausi sunt in pro religione sua in Principem suum ausi sunt insurgere & Athanasius præ cæteris culpandus est qui tales mores in grege sua fovit. Videtis itaqꝫ qualis Persecutor Constantius & quales Athanasiani martyres.

Sub finem hujus epistolæ Athanasius narrata tragœdia mundum homousianum sic hortatur ad vindictam. Verum non de sceleribus eorum formidinem sed potius indignationem & vindictæ cupidinem concipere debetis – certè tanta Ecclesia læsa, quisqꝫ quasi ipse læsus esset ad vindictam se accingere debet. – Si vobis in ecclesia subito successor [in ecclesia sine ullius querela sedentibus] subitò per edictum principis successor mitteretur & talia contra nos designarentur an id quæso sine indignatione toleraturi essetus? an non potius vindicandum censeretis. Est igitur æquum, vestram indignationem commoveri {illeg}, ne paulatim in singulas ecclesias id malum propagetur. (Athan. Ep. ad Orthodox.) O superbum et rebelle cor! Nonne sufficit te populum pro oribus contra legitimos magistratus, contra edictū Imperatoris pro viribus concitasse, sed classicam pergis canere toti mundi? Quænam est hæc vindicta quam \hortaris sumendam qua{mn}am hortaris vel/ Imperante Constantio sperare {illeg}tis, nisi ut {illeg}|vel| subdi{illeg}|t|i in Impero{tes}|rem| {sic} et Episcopos {suos} corripiant arma, vel {illeg} {illeg}|O|ccidentales <28r> in eum concite{illeg}ntr{illeg}em ejus, ut postea tuis consilijs impellentibus factum.

ut vis Imperator tua simili inferatur

Nisi {illeg} ut Imperator tuus \cum episcopis /{prius}\/ tollatur vel \saltem/ per vim cohibeatur ne contra magnum & pium Athanasium {illeg} edictis episcopis suis faveat contra Athanasium. Hæc est Athanasij humilitas pietas modestia charitas quæ seditiones concitat \insurgit in magistratus/, diripit et incendit ecclesias, & \totum/ mundum urget ad vindictam de Imperatore pro edictis suis sumendam. Si Athanasius Cum itaqꝫ Athanasius \ejectus/ non cesset impellere mundum ad vindictam: quid putes eum non fecisse in medio turmarum suarum quo \an non/ omnia dipriperet vastaret & perderet quæ inimici possessura erant?

In eadem Epistola dicit quod quod: Sacros Scripturarum libros quos in ecclesia inveniebant comburebat|n|t, in murum baptisterium ingr populo in prædam rapinam|s|qꝫ ecclesia dabatur.

Missus est Gregorius militari manu – coa{illeg}cta multitudine – cum gladijs & fustibus templum Quirini invadunt, alios mactant, alios pedibus objecerunt, obterunt &c. Athan. ad solitar. B\ar/: 342. 21.

In ordinatione Gregorij Ecclesia incendium passa est, virgines nudatæ, monachi conculcati, episcopi in carcerem detrusi &c Iulius A|a|pud Athan: Apol 2.

Esto ut sint Athanasius & Marcellus translati e sedibus suis, sed quid de alijs dicas qui ex universis locis cum Episcopi tum presbyteri huc venêre? Nam isti se denuò abreptos & istiusmodi passos esse dixerunt. Iulius apud Athan: Apolog 2. Baron 342. 29

A.C. 342. Eo tempore (i. mox post Eusebij obitum{)} Paulus Constantinop. Asclepas Gazæ, Marcellus Ancyræ & Lucius Hadrianopolis alijqꝫ Ecclesijs suis ejecti Romam veniunt. Iulius dat illis literas quibus rerehend \ad orientales/ ut sedes suas reciperent. Hi Iulij reprehension literas contumeliæ loco ducunt Concilium Antiochiæ convocant. Socr l 2. c 11

\In vel/ Ante hoc Concilium Photinus discipulus Marcelli condemnatur, & fugit ad Occidentales neqꝫ ante Concilium sardicense ab illis damnatur Bar 342. 49.

In hoc sedo Concil. Antioch. Orientales symbolum profuse scriptum mittunt ad occidentales in qua \ut/ nullam fecere mentionem essentiæ Dei; sic illis qui filium Dei asserebant vel ex nihilo ortum esse vel ex alia essentia quam Dei patris contr|st|are vel tempus seculumove {sic} fuisse quando non erat anathema indixere. Sozom l 2. c 10.

A.C. 346 Constans (instigantibus Episcopis) accersit Constantium \Athanasiū ad Mediolanū/ scribit ad Constantium, & Consilium Sardicæ in proximum annum indicitur. Bar 346. 3, 5, 6. 347. 1

Ad hoc consilium convenere quasi trecenti Episcopi, omnes fere ex Ægypto et occidente nempe ex Ægypto venere 92 (|&|c (Athan ad Solitar.) \& præterea Ep 89 orientales./ Inter indictionem & conventum hujus Synodi Athanasius Romæ commoratus erat annū et sex menses. Socr l 2 c 16 Inter hos plur multi era\n/t Constantinopolitani. Convenerunt enim quod sua res ageretur æque ac Athanasij et Pauli.

Non solum 80 Episcopis testantibus de innocentia Athanasij credidimus, sed et <28v> conventi per presbyteros tuos & per epistolam a Synodo q{illeg} efutura erat in urbe Roma, venire noluerunt: & satis erat iniquum, {illeg} contemnentibus tot sacerdotibus testimonium perhibentibus Marcello et Athanasio denegare societatem. – Accusandi erant \Eusebiani/ quod raperent Episcopos, presbyteros diaconos & omnes clericos in exilium mitterent &c. |Ep.| Concil. Sard. ad Iuliū Papā |apud| Hilar fragm. l 1. p 15. & Baron 347. 24. Perseverant autem Marcellus Athanasius & Asclepius nostra communione quia obesse eis non poterat iniquum judcium {sic}, & fuga et tergiversatio eorum qui ad judicium omnium Episcoporum qui convenimus venire noluerunt. Epist. ib.

in Epistolâ Synodali ad Ægyptios hoc concilium affirmat Arsenium in vivis fuisse. – Dein hæc addit: Cæterum quia cognovimus Aphthonium & Athanasium Captonis filium & Plautum & Plucionem compresbyteros vestros eandem fraudem ab Eusebianis passos esse & quosdam eorum in exilium ejectos, quosdam metu mortisqꝫ interminationibus profugos esse: scire vos cupimus, etiam istos a nobis receptos esse et ut innocentes crimine liberatos. Apud Athan. Apol. 2. Baron 347. 30. Hi sunt omnes Presbyteri Ægyptij de quibus memorant.

In Epistola generali ad totum mundum dicunt; Lectæ sunt litteræ quas Theognis in fraudem Athan\a/sij Marcelli & Asclepæ adulteraverat ut Imperatoris in hos viros concitaret. – Quæ Marcellus per modum quæstionis tractaverat ea tanquam ita esse profiterentur calumniati sunt. [Scilicet ita dicebat Marcellus cum tamen Occidentales librum non viderant.] Athan Apol 2. Theod l 2. c 8.

Photinus etiam se ab Orientalibus \in/juste depositum conqueritur, et a Constantio impetraverat ut {illeg} rursum acciperat auditores coram quibus demonstraret se frustra depositum esse. Sed ab Ocidentalibus {sic} ipse detegitur & damnatio ejus firmatur. Epiphan hæres 71. Sever l 1. Sed hoc forte in Concil Sirmiensi non Sardicensi Bar 347. 44.

Marcellus postea revertitur ad hæreses suas docendas. (Basil ep 52). Epiphan hær 72.) Cum tamen accusatur, defendit se non esse ejus dogmatis, sed communione Iulij & Athanasij se esse munitum (Hieron. de script. Eccl. in Marcello.) Tandem vero et ab ipso Athanasio damnatur (Sever hist l 2.) unde Ariani insultabant in Concil. Sard. quasi hoc iniquo judicio labefactā. (Sever ib) eosdem errores docebat post absolutionem atqꝫ ante con pro quibus condemnabatur, nempe filium Dei cœpisse cum {illeg} partu virginis & cessare \perire/ in fine mundi Basil ep 52. Epist. Sardic. Orientaliū. apud Baron 347. 56, 76.

Vide \hanc/ egregiam epistolam 80 Epicoporum {sic} Orient ad totum Mundum Baron 347. 75. Vide et Socr. l 2. c 16. Sozom l 3. c 10 apud Baron 347. 63.

Mox post Concil Sard: exulant ab Alexandria in Armeniam duo presbyteri & tres diaconi, item Macarium episc Petræ in Palæstinæ & Asterius episco Petræ Arabiæ & Lucius \Ep/ Hadrianopoleos et Olympius ac Theophilus Episcopos Thraciæ. Baron 348. 3. Et prohibent reditum Athanasij Marcelli & Pauli & Asclepæ.

<29r>

After y^e death of Pertinax y^e soldiers had would have arrogated from y^e senate y^e power of constituting Emperors, & sold the it to Didius Iulianus But Severus restored y^e laxed discipline Zos l. 1.      Erat erga delinquentes inexorabilis, eorumqꝫ bona qui flagitiorum rei peragebantur, publicabat. – Quumqꝫ Antoninum filium designasset Imperatorem moriturus ipsiqꝫ Gertæqꝫ alteri filio imperij hæredibus institutis Tutorem Papinianum reliquit virum justissimum et qui tam cognitione quam expositione legum omnes ante pariter & post se Romanos jurisconsultos superavit. Zos l 1.

Alexander ex familia Severi prognatus Zos l 1.

And this directs us \now y^e family of Severus is run out/ to look y^t way to

Macrinus.

Maximus Thrax, {illeg} 3 an. & fil

Gordiani non Afri sed ex Africa

Maximus Pupienus & Clodius Balbinus

Philippus Arabs.

Decius \pat et fil/ ex Pannonia inferiore, an. 2.

Gallus ex Patriciorum familia. Volusianus fil. 2 an.

Æmilianus Li|y|bycus fuit ex Mauritania ortus sed limiti Sarmatico \in Mœsia/ a Deio præpositus ibiqꝫ Imp. factus. tribus mens. regnat.

Valerianus patre Valerio et nobili familia genera|e| natus. an 4. fact imp. in Rh/ætia\ natus Peoniæ

Gallienus fil.

Claudius e Dalmatis oriundus, & Quintillus frat. 2^an/ vel in Illyrico (Onuph.)

Aurelianus sive in Pannonia sive Dacia sive Mœsia natus, obscurus erat parentibus 6^an

Tacitus \6^m/, Florianus frat: 2^m.

Probus ex Pannonia an 6.

Carus Romanus erat sed incerta patria. 1 an. Numerianus & Carinus fil. Carus natus Narbonæ in Gallia.

Dioclesianus Dalmatia oriundus.

Maximianus

Galerius Maximinus natus in Dacia prope Sardicam

Constantius Chlonus nepos Claudij (Iorn)

Zosimus vocat Afrum Gordianum. Decius in Pannonia creatus Imp. ib. Et Gallus juxta Tanaim ib. Æmilianus ordinum Pannonicarum Dux, ibiqꝫ Imp. factus. Ib.

Gordianus senior Proconsul Africæ, (\S./ Aurelius Victor.) Decius Syrmiensium vico ortus (Ib.) Probus in Illyrico factus Imp. (Ib.) Decius e{illeg} Pannonia inferiore Bubulæ natus ({A}|S|. Aur. Vict. Epit.) Severus in ani|a|micos a|i|nimicosqꝫ pariter vehemens – Nulli in Dominatu suo permisit honores venumdari. – genitus apud Leptum provinciæ Africæ (Ib.) Claudium pleriqꝫ putant Gordiani 3 fil. {illeg}, Ticiani factus Imp. (Ib.) Aurelianus inter Daciam et Macedoniam Genitus (Ib.) Probus Delmatio sanguine <29v> (ib.) Carus Narbuæ natus (ib) Dioclesianus Delmata (ib) Severus Afer (S. Refi Brev.) Antoninus Bas. Caracalla morum ferè paternorum, paulo asperior et minax. (Eutrop.) Decius e Pannonia inf. Bubaliæ natus (Ib.) Valerianus in Rhætia et Norico agens Imp. fact. (Ib.) Aurelianus Dacia Ripensi Oriundas (Ib. l 9) Aurelianus Sævus ac Sanguinarius – Trux omni tempore, etiam filij sororis interfector. (ib.) Cærus Narbuæ natus in Gallia (ib \& Iorn/) Dioclesianus Dalmatia oriundus (ib. \& Iorn./) Constantius Nepos Claudij (ib) Maximianus Galerius in Dacia haud longe a Sardica natus (ib \& Iorn/) Aurelianus Dacia Ripensi oriundus (Iornand. \regn./) Valerianus in Rhætia a militibus creatus (Ib.) Aurelianꝰ natus vel Symij {sic} in Pannonia vel in Dacia Rip. vel in Mœsia (Onuph.) Tacitus natꝰ Romæ (Onuph) & Romæ cœpit imp. (Onuph.) Probus natus Syrmij in Pannonia (ib) Carus natus sive {illeg} Mediolani sive in Illyrico sive Romæ Illyricanis parentibus imperare cœpit Syrmij in Pannonia (ib) Diocl. natus oppido Dalmatia Dioclen prope s{illeg}uas (ib) imperare cœpit in Syria (ib): Maximianus natus Philippus Aug Syrmij in Pannonia Galerius in Dacia rip. Constantius in Dardanis Illyrijs (ib)

Nerva primus advena genitus oppido Narniensi in Vmbria Italiæ regione Trajan Imp an 20. Antoninus Pius ab Adriano in filium adoptatus cujus gener fuerat. Pertinax apud ligures genitus. Heliogabalus Bassiani filius. Decius {illeg} Pann. Probus Dalmatico sanguine. Carus Narbonæ. Diocles Dalmata. Maximianus ortu agresti Pannonioqꝫ haud longe Sirmio. Galerius ortus Dacia ripensi. Se\x/tus Aurel. Victor Epitome.

Trajanus natus Italicæ in Hispania. Adrianus natus Italicæ in Hispania, filius consobrinæ Trajani. Marcus Antoninus Gener Antonini Pij fuit per uxorem Valeriam Faustinam juniorem consobrinam suam Maximinus ex corpore militari primus ad Imperium accessit, sola militum voluntate cum nulla Senatus intercessisset aut{illeg}|o|ritas nec ipse senator esset. Eutrop {illeg}

Maximinus primus posthabita Senatûs authoritate, ab exercitu Imp. Augustus appellatus est. Probus Sirmiensis. Carus Narbonæ genitus. Pompon: Latus

<30r>

Mortuo Antonino Marco Senatus veste tetra indutus \lachrymans/ convenit. Aurel. Victor in Vita Marci

<30v> ^{[Editorial Note 10]}

redigebat, & capit Valerianum. Quumqꝫ hic verū per Orientem status esset, omnia confusa pariter et indefensa jacebant. Et Scythæ conjunctis animis ex universa gente nationeqꝫ sua in unum congressi, parte quadam copiarum suarum Illyricum agebant, ferebant; alij civitates ejusdem vastabant, alij deniqꝫ Italiam ingressi, ad ipsam quoqꝫ Romam pergebant At Gallieno transalpinis in locis hærente, Germanisqꝫ bellis interito, Senatus urbem Romam in summum malum conjectam videns armatis quotquot erant in ea militibus, & ijs præterea qui valentiores ex plebeis erant: exercitum barbarico majorem coegit, quem hostes veriti, Romam illi quidem relinquebant, sed Italiam propè dixerim universam excursionibus affligebant. Itidem quum per Illyricum res ob Scytharum irruptiones in extremo versarentur, & totum Romanum Imperium sic fluctuaret, nihil ut reliquum esset: tanta pestis in oppidis exorta, quanta nunquam prius ullo tempore extiterat, calamitates a barbaris illatas leviores reddebat, efficiebatqꝫ ut morbo correpti beatos se ducerent, et civitates occupatas, in quibus omnino virorum solitudo esse occeperat – Scythis autem Græciam miserrimū in modum Græcam vexantibus, ipsis Athenis expugnatis, Gallienus manum cum eis qui jam Thraciam occupaverant, conserturus accessit, desperatisqꝫ rebus Orientis spem ferre jussit Odanathum &c

Quotquot ex pugna Claudij & Scytharum ad Naissum pugnata superstites erant barbari, curribus se munientes in Macedoniam contendebant; & ob inopiam commeatus fami pressi, tam ipsi quam eorum jumenta peribant.       And a little after

Aurelianus confirmato imperio – Pannonicas ad nationes accessit quas incursionem Scytharum propemodum experturas cognoverat. Quumqꝫ misisset ad eos exploratores qui nunciarent ut annonas et jumenta, & quicquid aliud hostibus usui esset futurum esset, in oppida conveherent: hac ratione famem quæ hostes urgebat, adaugere cogitabat

[Initio Decij] rebus ob Philippi secordiam ubiqꝫ perturbatione refertes Scythæ Tanaim transgressi vicina Thraciæ loca prædis agendis infestabant. Quos aggressus Decius, & omnibus prælijs superior, præda quoqꝫ recepta qua potiti fuerant quo minùs domum reverterentur ad|b|itum eis intercludere conabantur, & universos ad internecionem delere cogitabat. Quumqꝫ Gallum ad ripas Tanaidis ripam satis magnis cum copijs collocasset, ipse cum reliquis ad hostem proprius accedebat, se sed a Gallo proditus ubi ubi multos ex eis Decius interemissit – a Gallo proditus, unà cùm ijs quos propter se habebat, nemine prorsus evadendi facultatem, na\u/cto, perijt. – Quum autem negligenter \imperiū/ Gallus adminis