Copy of a letter from Newton to Henry Oldenburg, dated 13 June 1676
Dignissime Dne
Quanquam D. Leibnitij modestia in excerptis quæ ex Epistola ejus ad me nuper misisti, \nostratibus/ multùm tribuat mathematicis nostræ gentis circa speculationem quandam infinitarum Serierum de qua jam cœpit esse rumor: nullus dubito tamen quin ille, non tantùm (quod asserit) methodum reducendi quantitates quascunqꝫ in ejusmodi series, sed et varia compendia, fortè nostris similia, si non et meliora, adinvenerit. Quoniam tamē ea scire pervelit quæ ab Anglis hâc in re inventa sunt, et ipse ante annos aliquot in hanc speculationem inciderim: ut votis ejus aliqua saltern ex parte satisfacerem nonnulla eorum quæ mihi occurrerunt, ad te transmisi.
Fractiones in infinitas Series reducuntur per divisionem et quantitates radicales per extractionem radicum, perindè instituendo operationes istas in speciebus ac institui solent in decimalibus numeris. Hæc sunt fundamenta harū reductionum; sed extractiones radicum multùm abbreviantur per hoc Theorema.
.
Ubi significat quantitatem cujus radix, vel etiam dimensio, quævis vel radix dimensionis investiganda est, P primum terminum quantitatis ejus, Q reliquos terminos divisos per primum, & numeralem indicem dimensionis ipsius sive dimensio illa integra sit, sive (ut ita loquar) fracta, sive affermativa sive negativa. Nam sicut Analystæ pro , &c scribere solent , , sic ego pro , , &c scribo , , , & pro , , scribo , , . et sic pro scribo , & pro scribo in quo ultimo casu si conciapiatur esse in Regula; erit , , , & . Deniqꝫ pro terminis inter operandum inventis in quoto, usurpo A, B, C, D &c nempe A pro primo termino , B pro secundo , & sic deinceps. Cæterùm usus Regulæ patebit exemplis.
Exempl: 1. est . Nam in hoc casu est , , , , . . , & sic deinceps.
Exempl: 2. est ut patebit substituendo in allatam Regulam, 1 pro m, 5 pro n, pro P, & pro Q. Potest etiam substitui pro P, & pro Q, et tunc evadet . Prior modus eligendus est si x valde parvum sit, posterior si valde magnum.
<1v>Exempl 3. Est Nam . . . . . hoc est . . &c
Exempl. 4. Radix cubica ex quadrato-quadrato ipsius (hoc est est . Nam . . . . &c.
Eodem modo simplices etiam potestates eliciuntur. Ut si quadrato-cubus ipsius desideretur: erit juxta Regulam . . & ; adeoqꝫ , , & sic , , , , & . Hoc est .
Quinetiam Divisio, sive simplex sit, sive repetita, ꝑ eandem Regulam perficitur. Ut si , in seriem simplicium terminorum resolvendum sit: erit juxta Regulam . . . . & seu . , & sic , &c Hoc est .
Sic et (hoc est unitas ter divisa ꝑ vel semel per cubum ejus,) evadit .
Et hoc est N divisum ꝑ radicem cubicam ipsius evadit
Et (hoc est N divisum per radicem quadrato-cubicam ex cubo ipsius , sive evadit .
Per eandem Regulam Genesses Potestatum, \Divisiones/ per potestates aut ꝑ quantitates radicales, \&/ extractiones radicum altiorum in numeris etiam commodè instituuntur.
Extractiones Radicum affectarum in speciebus imitantur earum extractiones in numeris, sed methodus Vietæ et Oughtredi nostri huic negotio minùs idonea est, Quapropter aliam excogitare adactus sum cujus specimen exhibent sequentia Diagrammata ubi {illeg}|dextr|a columna prodit substituendo in media columnâ Valores ipsorum y, p, q, r &c in sinistra columna expressos. Prius Diagramma exhibet resolutionem hujus numeralis æquationis ; et hic in supremis numeris pars negativa radicis subducta de parte affirmativa relinquit absolutam Radicem et posterius Diagramma exhibet resolutionem hujus literariæ æquationis .
<2r>In priori diagrammate primus terminus valoris ipsorum p, q, r, in prima columna invenitur dividendo primum terminum summæ proxima|è| superioris per coefficientem secundi termini ejusdem summæ: et idem terminus eodem ferè modo invenitur in secundo diagrammate. Sed hic præcipu{illeg}|a| difficultas est in inventione primi termini radicis: id quod methodo generali perficitur, sed hoc brevitatis gratia jam prætereo, ut et alia quædam quæ ad concc|i|nnandam operationem spectant. Neqꝫ hic compendia tradere vacat, sed dicam tantum in genere, quod radix cujusvis æquationis semel extracta pro regula resolvendi consimiles æquationes asservari possit; & quod ex pluribus ejusmodi regulis, regulam generaliorem plerumqꝫ efformare liceat; quodqꝫ radices omnes, sive simplices sint siv{illeg}|e| affectæ, modis infinitis extrahi possint, de quorum simplicioribus itaqꝫ semper consulendum est.
<2v>Quomodo ex {illeg}|æ|quationibus, sic ad infinitas series reductis, areæ & longitudines curvarum, contenta et superficies solidorum, vel quorumlibet segmentorum figurarum quarumvis eorumqꝫ centra gravitatis determinantur, et quomodo etiam curvæ omnes Mechanicæ ad ejusmodi æquationes infinitarum serierum reduci possint, indeqꝫ Problemata circa illas resolvi perinde ac si geometricæ essent, nimis longum foret describere. Sufficiat specimina quædam talium Problematum recensuisse: inqꝫ iis brevitatis gratia literas A, B, C, D &c pro terminis seriei, sicut sub initio, nonnunquam usurpabo.
1. Si ex dato sinu recto vel sinu verso arcus desideretur: sit radius r et sinus rectus x eritqꝫ arcus . hoc est . Vel sit d diameter ac x sinus versus, et erit arcus hoc est .
2. Si vicissim ex dato arcu desiderentur sinus: sit radius r et arcus z, eritqꝫ sinus rectus {illeg} , hoc est ; Et sinus versus , hoc est .
3. Si arcus capiendus sit in ratione data ad ali{illeg}|u|m arcum: esto diameter , chorda arcûs dati , & arcus quæsitus ad arcum illum datum ut n ad 1; eritqꝫ arcus quæsiti chorda Ubi nota quod cùm n est numerus impar, series desinet esse infinita, & evadet eadem quæ prodit per vulgarem Algebram ad multiplicandum datum angulum per istum numerum n.
4. Si in axe alterutro AB ellipseos ADB (cujus centrum C & axis alter DH) detur punctum aliquod E circa quod recta EG occurrens Ellipsi in G motu angulari feratur, et ex data area sectoris Ellipticæ BEG quæratur recta GF quæ a puncto G ad axem AB normalitur {sic} demittitur: esto , , , ac duplum areæ ; et erit .
Sic itaqꝫ Astronomicum illud Kepleri Problema resolvi potest.
5. In eâdem Ellipsi si statuatur , , & , erit arcus Ellipticus
<3r>Hic numerali|e|s coefficientes supremorum terminorum sunt in musica progressione, & numerales coefficientes omnium inferiorum in una quaqꝫ columna prodeunt multiplicando continuò numeralem coefficientem supremi termini per terminos hujus progressionis &c: ubi n significat numerum dimensionum ipsius c in denominatore istius supremi termini. E.g. ut terminorum infra , numerales coefficientes inveniantur, pono , ducoqꝫ (numeralem coefficientem ipsius ) hoc est ; et prodit numeralis coefficiens termini proximè inferioris; dein duco hunc sive hoc est & prodit numeralis coefficiens tertij termini in ista columna. Atqꝫ ita facit num: coeff: q:ti termini & facit numeralem coefficientem infimi termini Idem in alijs ad infinitum columnis præstari potest, adeoqꝫ valor ipsius DG per hanc regulam pro lubitu produci.
Ad hæc si BF dicatur x, sitqꝫ r latus rectum Ellipseos & ; erit arcus Ellipticus
Quare si ambitus totius Ellipseos desideretur: biseca CB in F, & quære arcum DG per prius Theorema & arcum GB per posterius.
6 Si vice versa ex dato arcu Elliptico DG quæratur sinus ejus CF, tum dicto , , & arcu illo erit
Quæ autem de Ellipsi dicta sunt, omnia facilè accommodantur ad Hyperbolam: mutatis tantum signis ipsorum c & e ubi sunt imparium dimentionum.
7. Præterea si sit CE Hyperbola cujus Asymptoti AD, AF rectum angulum FAD constituant et ad AD erigantur utcunqꝫ perpendicula BC DE occurrentia Hyperbolæ in C & E, & AB dicatur a, BC b, & area BCED z, erit Ubi coefficientes denominatorum prodeunt multiplicando terminos hujus arithmeticæ progressionis, in se continuò. Et hinc ex Logarithmo dato potest numerus ei competens inveniri.
8. Esto VDE Quadratrix cujus vertex V, existente A centro et AE AE diametro circuli ad quem aptatur, et angulo, VAE recto. Demissoqꝫ ad AE perpendiculo quovis DB et acta quadratricis tangente DT occurrente axi ejus AV in T: dic , & , eritqꝫ Et et area Et arcus . Unde vicissim ex dato BD, vel VT, aut areâ AVDB arcuve VD, ꝑ resolutionem affectarum æquationum erui potest x seu AB.
9 Esto deniqꝫ AEB sphæroides, revolutione Ellipseos AEB circa axem AB genita, & secta planis quatuor, AB per axem transeunte, DG parallelo AB, CDE \perpendiculariter bisecante axem, et FC parallelo/ CE: sitqꝫ recta . . . & ; et sphæroideos segmentum CDFG, dictis quatuor planis compr{illeg}|e|hensum erit.
Ubi numerales coefficientes supremorum terminorum in infinitum producuntur multiplicando primum coefficientem 2 continuò per terminos hujus progressionis Et numerales coefficientes terminorum in unaquaqꝫ coluna descendentium in infinitum producuntur multiplicanda|o| continuò coefficientem supremi termini in prima columna per eandem progressionem, in secunda autem per terminos hujus ; in tertia per terminos hujus , in quarta per terminos huius , in quinta ꝑ terminos huius {Ac} sic in infinitum, et eodem modo segmenta aliorum solidorum designari, et valores eorum aliquando commodè per series quasdem {illeg}|num|erales in infinitum produci possunt.
Ex his videre est quantum fines Analyseos per hujusmodi infinitas æquationes ampliantur: quippe quæ earum beneficio, ad omnia, pene dixerim, problemata (si numeralia Diophanti et similia excipias) sese extendit non tamen omninò universalis evadit, nisi per ulteriores quasdem methodos eliciendi series infinitas. Sunt enim quædam Problemata in quibus non liceat ad series infinitas per divisionem vel extractionem radicum simplicium affectarumve pervenire: Sed quomodo in istis casibus procedendum sit jam non vacat dicere; ut neqꝫ alia quædam tradere quæ circa reductionem infinitarum serierum in finitas, ubi rei natura tulerit, excogitavi. Nam {hisce} quanquam paucis scribendi fatigor, utpote cui \parcius scribo quòd/ hæ speculationes diu \mihi/ fastidio esse cœperunt, adeò ut ab ijsdem jam per quinqꝫ ferè annos abstinuerim. Unum tamen addam: quod postquam Problema aliquod ad infinitam æquationem deducitur, possi\n/t inde variæ approximationes in usum Mechanicæ nullo ferè negotio formari, quæ per alias methodos quæsitæ, multo labore temporisqꝫ dispendio constare solent Cujus rei exemplo esse possunt Tractatus Hugenij aliorumqꝫ de quadratu\ra/ circuli. Nam ut ex data Arcûs chorda A & dimidij arcus chorda B arcum illum proxime assequaris, finge arcum illum esse Z, et circuli radium r; juxtaqꝫ superiora erit A (nempe duplum sinûs dimidij z) . Et . Duc jam B in numerum fictitium n & a producto aufer A, et residui secundum terminum (nempe eo ut evanescat, pone , indeqꝫ emerget , & erit : hoc est errore tantum existente in excessu. Quod est Theorema Hugenianum.
Insuper si in arcûs Bb sagittâ AD indefinitè productâ quæratur punctum G à quo actæ rectæ GB, Gb abscindant tangentem Ee quamproximè æqualem arcui isti: esto circuli centrum C diameter , et sagitta et erit . Et . Et . Quare . Finge ergo , et vicissim erit . Quare . Adde AB et prodit . Hoc aufer de valore ipsius AE supra habito et restabit error . Quare in AG cape AH quintam partem DH, et ; & actæ GBE, Gbe abscindent tangentem Ee quamproximè æqualem arcui Bab errore tantum existente ; multò minore scilicet quam in Theoremate Hugenij. Quod si fiat , & capiatur erit error adhuc multò minor.
Atqꝫ ita si circuli segmentum aliquod BAb per Mechanicam designandum esset: primo reducerem aream istam in infinitam seriem; puta hanc ; dein quærerem constructiones mechanicas quibus hanc seriem proximè assequere|r|; cujusmodi sunt hæc. Age rectam AB, & erit Segmen: proximè, existente scilicet errore tantum , in defectu: vel proximiùs erit segmentum illud, (bisecto AD in F et acta recta BF,) , existente errore solummodo . qui semper minor est quàm totius segmenti, etiamsi segmentum illud ad usqꝫ semicirculum augeatur.
Sic in Ellipsi BAb cujus vertex A, axis alteruter AK, et latus re{illeg}|c|tum AP, cape ; in Hyperbola verò cape : et acta recta GBE abscindet tangentem AE quamproximè æqualem arcui Elliptico vel Hyperbolico AB, dummodo ar{cus} ille non sit nimis magnus. Et pro area segmenti Hyperbolici BbA, dic latus rectum d, latus transversum e, et AD x; et cape et eritqꝫ ; vel forte melius cape , et erit .
Et ejusdem methodi vestigijs insistendo.