This text is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
Part of the preparatory material for 'Theologiæ Gentilis Origines Philosophicæ. Consists chiefly of earlier drafts of various passages in Yahuda Ms. 16.2.
An early stage of Newton's attempt to reconcile the identities of heathen gods from various cultures. Written under a fragment of a draft letter, reading only 'Sr Please return my hearty thanks to ye R. Society for their kind accepting of ye copy &'.
in Latin
r
e
acceptance of e
Hammonis autem tres fuisse filios Di
Stella Saturni Ægyptijs
Herculis Ægyptijs et Babylonijs, item Babylonijs Thurras dictus.
Diodorus refert ex Iove et Iunone natos esse b Osirin Isin Typhonem Apollinem
Venerem. Quid si Masar vel Misraim si Osiris si Misraim sit vel Masar sit Osir
filius Chami sit Osir vel Osirim. / Diodorus tam Osirem lios fuisse Hammonis fuisse
scribit. Et fluvius Ægypti q Nilus longe celeberrime & Osiridi dicati)
pibus et Ægyptiis vocabatur, (unde verisimile est. (a quo et Ægyptus tota denominata fuit) ex rationi & Deos hosce inprimis hom primos homines
esse discimus ex omnium affinitate et connubijs inter se. Iupiter Sororem
Iunonem, Osiris Sororem Isin matrimonia in uxorem duxit. quod postea Idem sic et Iuno
Sic etiam Græcorum menses quiden Thamuz
&Canun & Canun a Cham et Canaan perinde et Ægyptiorum mensis
primus Thoth a Hoc Thoth seu[& dies quin
dum adjecti erant, Osiris, Arueris seu Orus, Typho; Isis, & Nepthe ab Osiride, Aruere
seu Oro id est Apolline, Typhone, Iside & Nepthe uxore Typhonis denominata]
Ad
nomine Græco-Ægyptio dicitur Iupiter-Hammon Apollo dicitur Apollo Pythem a Phut Cham filio Phut Apollo dicitur Et Lucius Ampelius in libro Memoriali capite Quot Ioves; Apollines quin
– cum Gentes aliæ Ægyptiorum exempla alicui nomina
Iunonem untIuno Minerva. Minerva
Nam Minerva Ægyptijs aer est teste Eusebio lib 3 Præp: Evangel. cap. 2 ubi cum dixisset
Osiridem ijs esse Solem, Isidem Lunam, Iovem Spiritum cuncta pervadentem, Vulcanum I
Oceanum humorem ac Nilum subdit ista: Αἐρα φασὶν ἀυτοὺς προσαγορ
Αθηναν(
nervæ nomen attribuunt
corruptioni non obnoxius sit et summum universi mundi locum occupet.
Augustinus:
fingere dicenti Poetas quod de Iovis cerebro
regina deputatur, quod sit Iove superior? Iupiter aliquando pro Sole accipitur
Reliquum est igitur ut Iuno sit Te
Iupiter pro sole accipitur? Luna autem hîc per Dianam significatur. Iupiter
Solem significat sive Planetam proprium, constantissime ad Cœlum refertur et C
uxor ex veterum traditione Tellus esse Terra est.
Cum Ennius Saturnum omisisset & Dij Ægyptij Deus id
naturalis diversis in regionibus sub diversis nominibus retur facit factum et
Latini auxerent numerum Deor ad Ennianos Deos duodecim adderent alios octo Saturnum
Saturnum, Solem, Lunam, Tellurem, Plutonem, Liberum Ianum et Genium, & sic
Deos omninò viginti selectos constituerent. Verum Sol
Tellus & Pluto cum Cerere, Pluto cum Ianone, Liber cum Osirid. qui Sol et cum ut aliqui volunt cum Sole, vel potius cum Ægyptiorum bifronte
Saturno. Solus restat Genius quem Romana superstitio
nihil aliud est quàm significaret personæ vel urbis vel regionis alicujus
spiritus custodiam significant. Sic Latit et
non plures colebant præter spurium cæteris interim dum de a reliquorum cætu excluditur, et manet manere fingitur
rium perturbet sole ex manus refragiturquos in
erunt: sic etiam Latini sub initio videntur fecisse. Sic Ovidius dicit quod ante pora pora Numæ Pompilij Martis erat prim
Martis erat primus Mensis, Venerisque secundus,
nimirum Aprilis ab is dicatur dictus. Sic ex
quibusdam Deorcognominatis præferit sortitiset perinde (perinde ut Ægyptiorum mensis
a Thoth seu Mercurio et Dies septimanæ us& cognominat cognominat g
a Planetis totidem cognominat dies mensibus nomina imposita sunt & quodmensibus apud Gentes varias imposita sint habuere.
intelligere. Sic Per animam suam, inquit, hic mundus . Dijs autem impo
Ipsis autem Dijs nomina hominum nomina sua mentum d accepisse
videntur