Jottings on chronology

<1r>

Ambr ep 85 ad Sororē Marcellā. Chrysost. Orat. cont. Gent.

Aug. Civ Dei l 22. c 8.

Audivimus hodie dicentes eos quibus manus imponabatur neminem posse esse salvum qui patrē fil & SS negaret qui trinitatis omnipotentem virtutem non crederet. Confitetur hoc diabolus sed Arriani nolunt fateri. Dicit enim, Di{illeg}|a|bolus sic torqueatur quemadmodū ipse a Martyribus torquebatur qui Sp. S^ti deitatem negarit – Dicunt dæmones: {illeg} scimus quia martyres estis & Arriani dicunt nescimus – Dicunt Dæmones martyribus venitis perdere nos? Arriani dicunt, Non sunt dæmonum vera tormenta sed ficta & composita ludibria. Ambr. Serm 91.

Quanta oraria jactitantur? Quanta indumenta super reliquias sacratissimas ut tactu ipso medicabilia reposcantur. Gaudentius

<1v>

In fine temporis concedenda est potestas diabolo ut faciat signa utilia et ex ea parte qua prius facere consuerant Sancti ut jam ministros Christi non per hoc cognoscamus quia utilia faciunt signa sed quia omnino non hæc facimur signa. Chrys in mat 24 De verbis exurgent autem Pseudochristi et Pseudoprophetæ. – Deus autem concedet diabolo seducendi virtutem ut ne mali inter bonos remaneant apud Christum. ib.

<2r>

T{illeg} ut FKXPK adeoqꝫ (ob æquales FK, TK) ut $\frac{\mathrm{3PK,\; TK}}{\mathrm{TP}}$

Generare autem dicitur \ad sui similitudinem/ quibus vitam {illeg} init & vim intelligendi communicat (Luke 3.38. Gen 1.26, 27 & 2.7 & Luke 3.38 Col. 1.18

Creare \facere \formare/ ac concreare/ dicitur quæcunqꝫ componit \Gen 1.\26/ 27 & 2.7 & 2.4, 7/ generare autem ad sui similitudinem quibus insuper vitam & vim intelligendi communicat. Gen. 1.26, 27. Luke 3.38 Col. 1.18

Cassianus.

Antonius p 932, c 4. 1003. c 2, 3, 4. 1071, 18; 1072, 19. 1086, 31. 1230; 11.

Dæmonum prœlia 943. c 36.

Spiritus fornicationis, Cænodoxiæ & Superbiæ

Monachus libidinosus 985, c 20. 1008 c 13. 1071, 16.

Obedientia cæca 989 c 32 /1006 lib 32.\ 10087, lib 28, 1008 l 10. 1146. 11. 1239, l 2.

Visus diabolus \ut angelus vel \ut {illeg}// 1000 c 21. 1004 c 5. 1005 c 7. 1006 c. 7. 1078, 6.

Prophetiæ \et mirac/ per diabolū 1004 c 15. 1005 c 7, 1006 c 8.

Vtilis tentatio carnis 1029 c 15, 16

Prævi monachi 1031. c 20.

Contentio Ægyptiorū de reliq. mart. 1044, {idqꝫ} antequā Theoph. scripsit cont Anthropomorphi /1090, 11\

Dæmones sub initio ferociores contra Anachoritas. 1060, 23. col. 7. c 23.

Dæmon confessus se per Ariū et Eunomium impiū dogma, produxisse \redidisse/ 1064, 32 \collat. 7. C 32/

Dæmonū {illeg} exercitus visus 1071, 16

|NB| Monachi Anthopomorphitæ {sic} 1090, 2, 3.

An libido superari possit 1105, 14. 110{illeg}|7|; 3, 4. 1108. 6. 112|1|5, 16.

Macarius Eunomianū superat suscitato mortuo 1140. 3. collat 15. c. 3.

Miracula 1141, 4{illeg} 1167, 1

Pafnutij conflicti {illeg} carne 1142: 10. ejus laudes 1174, 15.

Persecutio Mona{choru}m sub Valente. 1171, 7. & {illeg}

Theonas conju{illeg} vitam {illeg}erelegrit 1104, 9.

Magis {illeg}orne titillantur et cur. 1200. 2, 3, col. 22. 62 /et col. 2. c. 17 et col {illeg}\

Nemo non {illeg} l 23. 13, 17, 18, 19

Historia {illeg} 24, 21. {illeg}

{illeg}eres, obijt anno antequā {illeg} in Macar.) P{aulo} ante {illeg} ad visendas reliqu{illeg}uit. Vita Posthumij {illeg} Ægyptum proficcitur ut {illeg} fuerat Antonius loco {illeg} trienniū Benedictū oleū {illeg} sanantur. Deinde redit ex {illeg} Canon.) prius concurrerant {illeg}um et panem acciperent. {illeg} Et Paulus quidam (Cassian {illeg}acarius Ægyptus dat Melamæ {illeg} obtulerat. (Pallad. c 20 de {illeg} dedit, Athanasio, Athanasius Melani {illeg}atim sub tit. Heraclidis paradisi & {illeg}us est an 372. 34. Antonij merita, Ros. {illeg} 57 c {12}

<3v>

Hacte Præter has epistolas & Symboloum {sic}, composuit Occidentalium synodus, Hosio præsertim dictante, canones viginti & unum. Quorum al{iqui}bus Orientales sibi adversantes {sub}illant, aliquibus Afros qui poste{a} Donatistarum nomen sortiti sunt ab Imperatore supplicandoo {sic} arcent aliquibus

Libidinis Dæmon variorum corporum desiderio animas inflammat, acriusqꝫ eos qui continentiæ student, urget: quo nimirùm tanquam frustra laborantes institutum suum abrumpant. Atqꝫ animam inficiens, & dicere & rursus audire verba facit, non {secus} ac si res ipsa cerneretur, ac præstò esset. Evagrius {illeg} ({illeg}ter) de octo v{iti}is cogitationibus.

{illeg}nit ante pontifcatum Anastasij hoc est sub impe{illeg} fuisse Virginū monasteria Monachorū unum {illeg}ch. 1. m. ante p{illeg}

<4r>

Si plura individua communem hent naturam. Quicquid est de essentia {illeg} |Omnis inseperabilis p{ro} prietas| /naturæ\ illius {illeg} \communis/ reperietur in omnibus individuis, & quod nō reperitur in omnibus non est de essentia erit inseperabilis proprietas naturæ \illius,/ sed quid {illeg} & separabile. Vt quia de {natura} trianguli est {illeg} trianguli habean æqui 2 rect. ideo omne triang{illeg} hanc proprietatem et si aliquod triangulū non haberet hanc proprietatem {illeg} ille non esse de natura trianguli. Rursus quia rati{illeg} {omnis, creatus} est omnes ho{mines} esse {recto} {illeg} qui loqui nequeunt, facultas {illeg} cujusvis hominis. Similiter qu si {illeg} ab ut commnem {sic} naturam, omnis {illeg} in omnib persona divina et {illeg} unius personæ illa non erit {illeg} vestitium \{illeg}/ et separabile.

^{[Editorial Note 1]}

[Pater a natura sua habet et existat. {Natura} {illeg} hoc habet est communis omnē prout {illeg} personarū omnis est natura hæc na{tu}ra ut in filio est non debit {illeg} pertinet ad naturam illam ut a se subsistat. Ergo \ad/ naturā illā ut {in} Patre \se/ non {peritinet} {illeg} a se subsistat. Ergo natura illa ut in Patre est non habet a se {et} subsistat ergo {illeg} habebit ab alio. Ergo natura a Patre est al{illeg}is filius.

<5r>

Hæretici primi sigilli

Simon Magus

Menander discipulus et successor Simonis, magus etiam

Ebionæi Christum merum hominem ex Iosepho et Maria natum, per & custodiendam legis observantiam volunt, Pauli epistolas rejiciunt & vocant eum Apostatam legis Vtuntur solo Evangelio quodam qd secundum Hebreos appellant. Euseb. l. 2. c. 27.

Cerinthus ei hæresin millenij tribuit Gaius in disputatione adversus Proculum cataphrygam habita Romæ coram Episcopo Zephirino hoc est mox post annum {illeg}|2|00 regnante Severo vel Caracalla. Idem tradit Dionysius (sive Corinthiorum sive Alexandrinorum Ep.

Nicolaitæ fæminas communes esse voluerunt Eus. l 3. c 29

NB vixerunt Egisippus & Dionysius Corinthiorum tempore Amiceti A.C 17|6|5 circiter.

Theobutes /Simon,\ Theobutes, Clobius, Dositheus, Gortheus, Masbutheus Menander, Septem hæresiarchæ. Euseb. l 4. C 22. Ecclesia jam virgo. ib Egesippus ib.

Ioannes exulabat in Patmon sub Domitiano, eo mortuo ubi scripsit evangelium. Eo mortuo redit in Patm Ephesum. Pervenit usqꝫ ad tempora Trajani, ut et Cleo Symeon Cleopæ consobrinus et auditor domini & Hierosolymorum secundus Episcopus, et nepotes Iudæ unius ex fratribus domini præfuerunt diversis ecclesijs usqꝫ ad persecutionem Trajani qua omnes Domini consanguinei et hoc genere David perquiruntur et martyrium passi sunt. Vsqꝫ ad illa tempora, inquit Egesippus, virgo munda et immaculata permansit Ecclesia, corruptoribus veritatis &c Euseb C 3. C 32

Hæretici secundi sigilli.

Saturninus Antiochenus & Basilides Alexandrinus discipuli Menandri. Saturninus similia docet cum Menandro, Basilides alia commenta addidit.

Carpocrates Gnosticorum author

Valentinus, Cerdon Marcyon, Marcus, Tatianus, Severus, Apelles |Potitus, Basiliscus, Syrenus, Callistion, Montanus, Florinus, Blastus, Theodotus.|

Innumeræ hæreses l 4 C 30

Prophetia \et virtutes/ in Ecclesijs usqꝫ ad Iustini tempora. Eus l 4. C 18 \et Irenæi Eus. l 5. C 7/. Consensus Ecclesiarum in fide tempore Amiceti i.e. an 165 circiter

Montanus statuit leges jejunijs.

<5v>

Quartum \Tertium/ sigill.

Incipit Quæstio de Paschate, \&/ de homousio Null: Hæret.

Quartum sigil

Incipit quæstio de Homousio sed sedatur. \& de lapsis recipiendis & de rebaptisandis hæreticis \ambo sinu/ an 2 Dec/ & celebratio Conciliorum.

\Quæstio vero de Homousio et P. Samosat paulo post sub Dionysio et Fælice Papis./ Hæretici Paulus Samosat qui Artemonis hæresin restaurat. Sabellius. \Manes./ Et non plures. Manes (pater Manichæorum) incipiebat sub Fælice

Schismatici Novatus qui lapsos recipi noluit. Contra eum concil: Romæ Episc 60.

Christiani per prosperitatem torpescunt. Eus l 8. C 1

<6r>

Legit Erasmus in Britannico codice, & extat in complutens{i ædit}ione & in nonnullis Stephani veteribus libris. Non conve{nit} tamen in omnibus inter istos codices. Nam Britannicus legit sine articulis πατηρ λογος καὶ πνευμα. In nostris vero leg{imus} articuli &c. Beza in edit. ult A.C. 1598 quæ quidem æditio quinta fuit. In Epist \Epist/ pæfatoria {sic} ad Lectorem dat. Genevæ 6 anno 1598, sic incipit Annus agitur quadragessimus secundus ex quo Novi Testamenti Latinam interpretationem emendare sum aggressus, Græco contextu non modo cum novemdecim (vetustissimis quamplurimis) manuscriptis & multis passim impressis, sed et cum Syra interpretatione collato. De Stepani {sic} archivis nihil præter lectones {sic} acceperat.

In æditionibus superioribus \ann \1559/ 1565/ scripserat Legit Erasmus in Britannico codice & in Complutensi editione legimus et nos in nonnullis Rob. Stephani veteribus libris. Non convenit tamen in omnibus istos codices &c

Editio \quarta/ Tirobeniana Erasmi Basileæ anno 1527 & Stephani græca æditio quoad tres testantes in cœlo conveniunt nisi quod Erasmus habet πνευμα ἅγιον Stephanus ἅγιον πνευμα Vterqꝫ hic æditionem complutensem hic secutus nisi quod particulum καὶ inter πατὴρ & λόγος omittit. Vterumqꝫ \Stephani/ autem æditionem complutensem sequi patet quia post πατηρ {λο}γος & πνευμα αγιον \uterqꝫ/ legu|i|nt omnes ἐις τὸ ἐν ἐι{σι} contra manuscriptorum latiorum {sic} auctoritatem qui {cum} Erasmo habet εις et in omittunt. Neqꝫ de εισ quicquam notat Robertus. Illud ἐις solus æditor complutensis ex MS {illeg} \Codex/ Britannicum|s| habet πατὴρ καὶ λόγος και τὸ πνευμα \[ἁγιον/ καὶ οὑτοι ὁι τρεις ἕν εἰσι. Hispanicum|s| \Complutensis/ ὁ πατὴρ καὶ ὁ{illeg} λόγος; καὶ τὸ ἅγιον πνευμα καὶ οἱ τρεις ἐις τὸ ἕν εἰσι. Illud Stephani ὁ πατὴρ ὁ λόγος καὶ τὸ ἅγιον πνευμα καὶ οὑτοι οἱ τρεις *^[1] ἕν ἐισι. Erasmus ὁ πατηρ, ὁ λογος καὶ τὸ πνευμα ἅγιον, καὶ οὑτοι ὁι τρεις ὲν εἰσιν Impres Complutens anno 1516 edit 1520 circiter

<6v>

{illeg} Aldina Venet 1518 fol. Badiana Hagenensis 1521 4^to. Ar{gent}ensis Wolffij Cephalij 1524, 1526, 8^vo. Lutetiana Simonis Colinæi 15{illeg} vulgata versione antiqua.                 Ver{c}|s|ionibus Lutheri.

{Se}cundus Hermianensis Edit. Sirmondi Paris. 1629

Quare utrum Rob. Stephanus in æditione \sua {SS.}/ secutus sit ædit. complutensem.

Eusebius. Leo \cap 5 ep 10/. Beda h.l. Clemens Alexandr.

Hyginus, Ioan {illeg}1 (ep 1) Innocent. III (concil Lat. cap 3) Victor Vitensis & Ticinensis, Fulgentius

Vetus interpres a Rob^to Stephano æditus anno 1545 omittit tres in cœlo.

Possini lectiones e 22 MS post catenam in Marc. Marchio Veles.

^{[Editorial Note 2]}

Nam et Ioannes Apostolus in epistola sua de Patre et filio et Spiritu sancto sic dicit: Tres sunt qui d|t|estimonium dant in terra, spiritus aqua et sanguis & hi tres unum sunt: in spiritu significans patrem \Ioan 4.21/ – in aqua {illeg} spiritum sanctum Ioan 7 37 – In sanguine vero filium significans – \✝/ < insertion from lower down f 6v > ✝ a|A|ut si forsitan ipsi qui de verbo contendunt in eo quod dixit tres sunt qui testimonium dant in terra sp^tus aqua et sanguis et hi tres unum sunt trinitatem quæ unus Deus est nolunt intelligi, secundum ipsa verba quæ posuit pro Apostolo Ioanne respondeant. Numquid – < text from higher up f 6v resumes > Numquid hi tres qui in terra testificari et qui unum esse dicuntur possunt spiritus et aquæ et sanguinis dici? quod tamen Ioannis Apostoli testimonium B. Cyprianus Carthaginensis Antistes et martyr in Epistola sive libro quem de Trinitate scripsit de Patre Filio et Spiritu Sancto dic{ti} intelligit. Ait enim Dicit Dominus Ego et Pater unum {sumus} et iterum de patre filio et Sptu Sto scriptum est et {hi} tres unum sunt. Facundus lib 1 edit Paris 1619